ΛΟΓΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣΠερί υπακοής
(Διά την μακαρίαν και αείμνηστον υπακοήν)
1. Προχωρώντας προς τά εμπρός ο λόγος έφθασε ομαλά και
κανονικά στους πύκτας και αθλητάς του Χριστού. Διότι όπως πρίν από τον καρπό
αναφαίνεται το άνθος, έτσι και πρίν από την υπακοή προηγείται η ξενιτεία, είτε
του σώματος είτε του θελήματος. Με τις δύο αυτές αρετές, ωσάν με χρυσές
πτέρυγες ανέρχεται άκοπα στον ουρανό η οσία ψυχή. Ίσως μάλιστα γι΄αυτό κάποιος
πνευματοφόρος άνθρωπος να έψαλλε: «Τις δώσει μοι πτέρυγας ωσείς περιστεράς, και
πετασθήσομαι» -με την πράξι- «και καταπαύσω»- με την θεωρία και την ταπείνωσι; (Ψαλμ. νδ΄ 7).
2. Αν συμφωνήτε και σείς, δεν πρέπει ούτε το εξωτερικό σχήμα
των ανδρείων αυτών πολεμιστών να παραβλέψωμε και να μη το παρουσιάσωμε με πλήρη
περιγραφή. Πώς δηλαδή κρατούν γερά την ασπίδα της πίστεως και εμπιστοσύνης προς
τον Θεόν και τον γυμναστή τους, και με αυτήν, θα ελέγαμε, αποκρούουν κάθε
λογισμό απιστίας ή μεταβάσεως και αναχωρήσεως (από την Μονή). Πώς έχουν
ανεσπασμένη συνεχώς την μάχαιρα του Πνεύματος και φονεύουν κάθε ιδικό τους
θέλημα πού θα αναφανή. Πώς έχουν φορέσει τους σιδερένιους θώρακες της υπομονής
και της πραότητος και μ΄αυτούς αποκρούουν κάθε υβρεολογία, κάθε λέξι πού
σουβλίζει και κάθε λόγο που ρίπτεται εαντίον τους σαν βέλος. Πώς φορούν και την
«περικεφαλαίαν του σωτηρίου» (Έφεσ. ς΄
17), τη σκέπη δηλαδή πού τους παρέχει η ευχή του Γέροντος.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
