Από το Στόμιο είδαμε
τον Γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν
ακριβής και ασυγκατάβατος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι' αυτό
δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε:
«Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη».
Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε
κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα
αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να
κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν. Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και
μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την
πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του
αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας. Για ένα διάστημα είχε διακόψει,
μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου
Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς.
Αλλά το έκανε με πόνο:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
