Ἁγίου
Ἰγνατίου
Μπριαντσανίνωφ
«Νεωτέρας
δέ χήρας παραιτοῦ· ὅταν γάρ καταστρηνιάσωσι
τοῦ Χριστοῦ, γαμεῖν θέλουσιν»
(ε΄
:
11).
Οἱ
ἀσκητές νεαρῆς πνευματικῆς ἡλικίας,
ἔστω κι ἄν εἶναι σωματικά ἡλικιωμένοι,
μολονότι μποροῦν νά θεωρηθοῦν «χῆρες»,
ἐφόσον ἀπαρνήθηκαν τόν κόσμο, δέν
πρέπει νά ἀποσύρονται στήν ἡσυχία.
Γιατί αὐτοί, καθώς δέν ἔχουν πνευματική
ὡριμότητα, δέν μποροῦν νά διατηρήσουν
σταθερά τήν πεποίθηση ὅτι γιά τή σωτηρία
τους μοναδικά ἀπαραίτητος εἶναι ὁ
Χριστός. Μήν ὑπομένοντας τή νέκρωση
τοῦ “ἐγώ” τους, θά προτιμήσουν νά
τό ζωντανέψουν μέ καλά ἔργα πού ἀνήκουν
στόν ψυχικό ἄνθρωπο, παρά νά πετάξουν
ἀπό πάνω τους τόν ζυγό τοῦ Χριστοῦ καί
νά ἐπιστρέψουν στή φύση τοῦ παλαιοῦ
Ἀδάμ. Καλύτερα, λοιπόν, θά εἶναι γι᾿
αὐτούς νά ἀρκοῦνται στήν καλλιέργεια
τῶν ἀρετῶν. Καλύτερα θά εἶναι γι᾿
αὐτούς, ἀποφεύγοντας τό παρά φύση, νά
παραμείνουν στό κατά φύση καί νά μήν
ἐπιζητοῦν πρόωρα καί ἐσφαλμένα τό
ὑπέρ φύση.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
