Πρωτ.
Στεφάνου
Ἀναγνωστόπουλου
Ὁ
δικός μου Πνευματικός πατέρας καί
Γέροντας συνιστᾶ ἀπό τήν πεῖρα κάποιες
πρακτικές μεθόδους γιά τήν Νοερά
προσευχή. Λέει λοιπόν:
«...Καί
ἀφοῦ ἔλθης σέ πένθιμη καί κατανυκτική
κατάστασι σκεπτόμενος τόν θάνατον καί
τό πρόσκαιρον τῆς ζωῆς, τήν κόλασιν
καί τήν Κρίσιν, στρέφεις τότε τόν νοῦν
σου πρός τό μέρος τῆς καρδιᾶς...
Ἀλλά
γιά περισσότερη εὐκολία ὁ νοῦς νά
τοποθετηθῆ ἀπό ἐκεῖ, πού ἀρχίζει νά
ἀναπνέη ὁ ἄνθρωπος, ἀπό τήν μύτη, ἀπό
ἐκεῖ πού μπαίνει ὁ ἀέρας πρός τήν
καρδιά, πρός τούς πνεύμονες. Ἐκεῖ
ὁδήγησέ τον μέ τήν ἀναπνοή σου. Παίρνοντας
τήν ἀναπνοή, νά συνεισέρχεται πρός τήν
καρδιά καί ὁ νοῦς. Κι ἐκεῖ πού θά
σταματήση ἡ ἀναπνοή, ἐκεῖ στερέωσον
καί τόν νοῦν σου.
Κι
ἀφοῦ βρῆς μέ τόν τρόπο αὐτό τήν θέσι
τῆς καρδιᾶς, δῶσε στόν ἐνδιάθετο λόγο
τήν προσευχή. Ἀναπνέοντας τό «Κύριε
Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»
καί ἐκπνέοντας πάλι τήν ἴδια προσευχή.
