Ήρθε τίς προάλλες ἕνα ἱερωμένο πρόσωπο καί μοῦ εἶπε ὅτι ἕνας
(γνωστός του) ἄνθρωπος εἶναι κατάκοιτος καί δέν ὁμιλεῖ, οὔτε
ἀκούει, οὔτε βλέπει. Καί τοῦ ἔδωσε στά χέρια του 250 λίρες
χρυσές γιά τήν Ἐκκλησία πού χτίζουν στό χωριό τους.
Σέ ἕνα χαρτάκι τοῦ ἔγραψε: “Τά χρήματα αὐτά εἶναι δικά μου. Τά
μάζευα ἀπό νέος καί θέλω νά τά δώσω γιά τήν ἐκκλησία, γιά τό
καλό τοῦ κόσμου.