Η Μοναχή Βασιλική Χατζηστεφάνου
Η καταγωγή της ήταν από την Μικρά Ασία. Δεν
είχε κανένα στον κόσμο
εκτός από την ηλικιωμένη μητέρα της. Συνδέθηκε πολύ νωρίς μέ την νεαρή Φωτεινή,
την μετέπειτα Γερόντισσα Γλυκερία. Όταν μερικά χρόνια νεώτερη από εκείνη στην ηλικία.
Ζούσαν μαζί στο δικό της προσφυγικό σπίτι στην Νίκαια.
Εργαζόταν
νεωκόρος στούς Αγίους Αναργύρους και ζούσαν μέ τα χρήματα του μισθού της.
Όσοι εκκλησιάζονταν
στους Αγίους Αναργύρους θαύμαζαν την μοναχή πού διακονούσε και προσευχόταν. Ήταν
άνθρωπος, της θυσίας και της αγάπης. Πόσες ψυχές δεν ανακουφίστηκαν από τά
στοργικά της λόγια, από την ελεημοσύνη της, από την συμπαράστασή της! Δυο φορές
πρήσθηκε στην κατοχή γιατί προσέφερε το λιγοστό συσσίτιό της στούς άλλους...
Είχε τό χάρισμα
των δακρύων, όμως όταν μιλούσε ήταν γελαστή, ευχάριστη.
Στην Γερόντισσα Γλυκερία έκανε υπακοή μέχρι το
τέλος της ζωής της.
Έφυγε από τούς
Αγίους Αναργύρους, όταν έγινε το Μοναστήρι. Πόνεσε πού αποχωριζόταν την
Εκκλησία και τους γνωστούς της. Πολύ περισσότερο δάκρυσαν εκείνοι πού την
έχασαν από κοντά τους.
Τον εαυτό της
τον έβαζε πάντα στην άκρη. Γινόταν θυσία από τα μικρά, έως τα μεγάλα. Ακόμη και
το όνομα τό μοναχικό πού πήρε δεν της άρεσε. Το πρότεινε για να ευχαριστήσει τον
Γέροντα Ιερώνυμο πού της έκανε την κουρά διότι έτσι έλεγαν την μητέρα του.
