Γράφει ὁ Μοναχὸς Ἀρσένιος,
Σκήτη
Κουτλουμουσίου, Ἅγιον Ὅρος
Ἐπειδὴ κατὰ καιροὺς σχολιάζεται ἀπὸ
μερικοὺς ἀδελφοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς ἡ λέξη γεροντισμός, θέλοντας νὰ μᾶς
δείξουν πὼς αὐτοὶ ποὺ ἀναζητοῦν γέροντες προχωρημένους στὴν ἀρετὴ μὲ χαρίσματα
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὑπερβάλλουν κατὰ τὴ γνώμη τους. Διότι ἰσχυρίζονται, πὼς ἀρκεῖ
ὁ πνευματικὸς πατέρας ποὺ ἔχει ὁ καθένας γιὰ νὰ καλύψει τὶς πνευματικές του ἀνάγκες.
Ὅμως ἀνάγκη εἶναι νὰ ξεκαθαρίσουμε ποιὸς εἶναι ὁ ρόλος τοῦ Πνευματικοῦ - ἐξομολόγου
καὶ ποιὸς ὁ ρόλος τοῦ χαρισματούχου Γέροντος.
Ὅμως, τί σημαίνει Γέροντας
φωτισμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ χαρισματοῦχος;
