Αὐτὴ εἶναι, δυστυχῶς, ἡ ἀποκαρδιωτικὴ καθημερινὴ πραγματικότητα ποὺ ζοῦμε, ἡ ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα ποὺ ἀναπνέουμε.
Ποιὸς τὰ ἔφερε ὅλα αὐτά; Ποιὸς ἔχει τὸ
κύριο βάρος τῆς εὐθύνης; Ἀσφαλῶς ὄχι αὐτοὶ ποὺ φαίνονται, αὐτοὶ ποὺ
θεωροῦμε ὅτι κυβερνοῦν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς λαούς. Ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ κινοῦν
τὰ νήματα, ἄλλα κέντρα ποὺ ἀποφασίζουν, ἄλλες δυνάμεις ποὺ ἐνεργοῦν.
Καὶ ἐμεῖς παρακολουθοῦμε ἀνήμποροι νὰ ἀντιδράσουμε.
Καὶ οἱ προοπτικές; Ἡ κατάσταση εἶναι
τόσο συγκεχυμένη, ἀδιευκρίνιστη καὶ ρευστή, ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ
γνωρίζει τί θὰ μᾶς φέρει τὸ αὔριο. Ὅλα φαίνονται ἀβέβαια, δυσάρεστα καὶ
σκοτεινά. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐπικρατεῖ στὶς καρδιὲς ὁ φόβος, ἡ ἀγωνία, τὸ
ἄγχος, ἡ ἀπαισιοδοξία, ἡ μελαγχολία, ἡ κατάθλιψη.
Ὑπάρχει κάτι ἐντυπωσιακὸ σ’ ὅλη αὐτὴ τὴ δύσκολη κατάσταση:
