Ἦταν λουσμένος στὸ φῶς

 Ἦταν, ἀργὰ τὴ νύχτα, μπῆκα στὸ κελλί του, παραξενεύθηκα. Περίμενα νὰ τὸν δῶ κατάκοπο κι ἀντὶ γι᾿ αὐτό, τὸν ἔβλεπα ξεκούραστο καὶ εὐδιάθετο. Τὸ πρόσωπό του ἔμοιαζε μὲ ροδαλὸ πρόσωπο βρέφους, ποὺ μόλις εἶχε ξυπνήσει μετὰ ἀπὸ πολύωρο ὕπνο. Ποτέ, μέχρι τότε, δὲν τὸν εἶχα δεῖ ἔτσι. Ἐκεῖνο ὅμως, ποὺ μὲ ἐξέπληξε περισσότερο, ἦταν ἕνα παράδοξο φῶς, ποὺ τὸν περιέβαλλε ὁλόκληρο καὶ ἰδιαίτερα στὸ κεφάλι.
Τὸ κελλὶ μόλις ποὺ φωτιζόταν ἀμυδρὰ μ᾿ἕνα κερὶ καὶ κεῖ μέσα ὅλα τ᾿ἀγκάλιαζαν σκιὲς ποὺ χόρευαν, καθὼς ἡ φλόγα τοῦ κεριοῦ τρεμόπαιζε. Ὅλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Γέροντα, ποὺ ἦταν λουσμένος στὸ φῶς.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/