Το
παραπάνω κείμενο συνοψίζει την πνευματική
εμπειρία της κοινωνίας με τον Θεό, στην
οποία κυρίως διαφοροποιείται
η θεολογία των Ορθοδόξων Πατέρων από
την θεολογία των Λατίνων,
όπως αυτή διαμορφώθηκε σταδιακά από
τον μεσαίωνα και εξής. Οι πανορθόδοξες
σύνοδοι της εποχής του αγίου Γρηγορίου
του Παλαμά (14ος αιώνας) οριοθέτησαν την
εμπειρία αυτή και έδωσαν ένα μήνυμα
στον άνθρωπο κάθε εποχής: ότι μπορεί να
μετέχει πραγματικά στον Θεό, και ότι ο
Θεός γνωρίζεται μόνο μέσα από αυτή την
μετοχή στην άκτιστη χάρη Του.
Μέσα σ’ αυτή την χάρη ή ενέργεια ο πιστός
καθαίρεται, φωτίζεται, ή και ενώνεται
με τον Θεό. Αντιθέτως,
αν αυτό που λέμε Θεία Χάρη δεν είναι ο
ίδιος ο Θεός, τότε είναι αδύνατη η
κοινωνία Θεού και ανθρώπου.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/