Η διδασκαλία
για το πρωτείο του αποστόλου Πέτρου και τα κλειδιά του παραδείσου συμπληρώθηκε
στην Α’ Βατικανή σύνοδο, τον 19ο
αιώνα (1870), με τη διδασκαλία για το αλάθητο του Πάπα. Με το δόγμα του αλαθήτου προσπάθησαν να στηρίξουν το πρωτείο του
Πάπα. Το αλάθητο με το πρωτείο καθιστά τον Πάπα υπερεπίσκοπο και ανώτερο
τοπικών και οικουμενικών συνόδων.
Υποστηρίζουν
πως, όταν ο Πάπας μιλά για δογματικά και ηθικά ζητήματα από το θρόνο του, την
καθέδρα (ex cathedra), είναι αλάθητος. Ξεχνούν ότι υπήρξαν στο παρελθόν και αιρετικοί Πάπες που υπέπεσαν σε
μεγάλα λάθη.
Ρωτάμε τους
παπικούς: Αφού ο Πάπας είναι αλάθητος,
γιατί χρειάσθηκε να το πει αυτό και κάποια σύνοδος, που ενδέχεται να σφάλλει;