Γερόντισσα
Μακρίνα
19
Ἰουλίου 1990
Νά
προσέχουμε τή μνησικακία, γιατί μᾶς
χωρίζει ἀπό τήν Χαρή τοῦ Θεοῦ. «Ἀγαπήσης
Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς
σου, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί τόν
πλησίον σου ὡς τόν ἑαυτόν σου». Ὅταν
φεύγη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή
μας καί μᾶς πλησιάζουν τά πάθη, τό μῖσος
ἤ ἡ μνησικακία, ἀμέσως νά τά ξερριζώνουμε.
Ἀμέσως νά πέφτουμε μπρούμυτα, εἴτε
εἴμαστε στήν ἐκκλησία εἴτε στήν Τράπεζα
καί νά λέμε: «Εὐλόγησον, συγχωρῆστε
με, ἡμάρτησα, ἔχω ἐκεῖνο τό πάθος,
βοηθῆστε με ψυχικῶς, νά μοῦ εὔχεσθε
νά μοῦ φύγη αὐτό τό πάθος πού διατηρεῖται
ἀκόμη στήν ψυχή μου». Καί νά δῆς πῶς
ὁ Θεός θά ἐνεργήση μέσα στήν καρδιά
μας. Ὅταν ὅμως δέν συναισθανώμαστε τό
κάθε πάθος καί δέν τό ἀποφεύγουμε,
ριζώνει μέσα στήν ψυχή μας τόσο πολύ,
σέ βαθμό πού νά μᾶς χωρίζη ἀπό τήν ἀγάπη
τοῦ Θεοῦ.
