«Βρήκαμε τόν στάρετς, διηγείται ό Ίβάν, νά δουλεύη μέ τό δικέλλι στήν πρασιά.
Του Βάλαμε εδαφιαία μετάνοια, μας
ευλόγησε, έβαλε τό χέρι του στό κεφάλι
μου καί άρχισε νά ψάλλη τό απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου:"Έν
τη γεννήσει τήν παρθενίαν εφύλαξας...". Ύστερα κάθησε κάτω στήν
πρασιά καί μας είπε νά κάνουμε τό ίδιο. Έμείς όμως γονατίσαμε μπροστά
του καί ακούγαμε τή διδασκαλία του. Μας μίλησε γιά τή μέλλουσα ζωή, γιά
τή ζωή των αγίων, γιά τή σκέπη, τήν προστασία καί τή μέριμνα της
Θεοτόκου γιά μας τούς αμαρτωλούς. Μας είπε επίσης τί είναι απαραίτητο νά φροντίζουμε γιά τήν αιωνιότητα.Η συζήτησις διήρκεσε μία ώρα. Η ώρα όμως αυτή δέν μπορεί νά συγκριθή μέ ολόκληρη τήν προηγούμενη ζωή μου. Ένοιωθα
στήν καρδιά μου μία ανεξήγητη καί ουράνια γλυκύτητα, πού μόνο ο Θεός
γνωρίζει πώς ξεχύθηκε εκεί.
http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_22.html
