Ἔχουμε ὅμως καί μιά εἰδικότερη καθαρότητα τῆς
καρδιᾶς.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, πάνω σ’ αὐτό, γράφει: «Καθαροὺς δὲ ἐνταῦθά
φησιν, ἤ τοὺς καθολικὴν ἀρετὴν κεκτημένους καὶ μηδὲν ἑαυτοῖς συνειδότας πονηρόν,
ἢ τοὺς ἐν σωφροσύνῃ διάγοντας»[1]. Δηλαδή: Καθαρούς ἐδῶ λένε εἴτε
ἐκείνους πού ἔχουν ἀποκτήσει τήν ὅλη ἀρετή –γιά τήν ὁποία ἀμέσως
μετά θά μιλήσουμε– καί πού δέν σκέφτονται τίποτε τό πονηρό, ἤ ἐκείνους
πού ζοῦν μέ σωφροσύνη, δηλαδή ἁγνότητα ψυχῆς καί σώματος. Νά πῶς
παίρνει θέση ὁ Ἅγιος γιά τό σῶμα! Προσέξτε το αὐτό, γιατί πρέπει νά ποῦμε
ὅτι ὑπάρχει μία περίεργη ἀντίληψη.
Μία φορά ἔκανα μία συζήτηση μ’
ἕναν γιατρό. Λαϊκός ἤμουν, νέος, πολύ νέος, καί μοῦ ἔλεγε ὅτι δέν ἔχει
καμία σχέση ἡ ἁγνότητα τῆς ψυχῆς, μέ τήν ἁγνότητα τοῦ σώματος, καί
ἔφερε ὡς παράδειγμα τή Μαρία τή Μαγδαληνή, λέγοντας ὅτι δέν ἦταν ἁγνή
στό σῶμα. Ἔλεγε ὅτι ἦταν μέν ἁγνή στήν ψυχή, ἐπειδή ἀκολούθησε τόν Κύριο,
ὄχι ὅμως καί στό σῶμα, καί ἰσχυριζόταν ὅτι αὐτά εἶναι δυό ξέχωρα πράγματα.
Καταρχάς ἔκανε ἕνα λάθος, διότι πρῶτα - πρῶτα ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή
δέν ὑπῆρξε ἀνήθικη, δέν ὑπῆρξε πόρνη.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/b.html