Ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δίνει τὴ λαμπρότητά Του
σ΄ἐκείνους πού καθαρίζουν τὴ σβησμένη λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους κι’ ἑνώνονται μὲ
τὸ «θεῖον πῦρ».
Θαῦμα παράδοξο! Ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑνώνεται μὲ τὸν
Θέο ὄχι μόνο πνευματικά, ἀλλά καὶ σωματικά. Ἄνθρωπος καὶ Θεὸς νὰ γίνονται ἕνα, ὅπως
ἕνα εἶναι καὶ τὸ ζωντανὸ ἀνθρώπινο σῶμα μὲ τὴν ψυχή. Μὲ τὴν ἕνωση αὐτή ὁ
ἄνθρωπος γίνεται «κατὰ χάριν Θεός, ὅπως
λέει ὁ ψαλμωδὸς Δαβίδ: «Ἔγω εἶπα, θεοὶ ἐστε καὶ υἱοί Ὑψίστου πάντες».
