ΠΕΡΙΜΕΝΩ
ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Διά
να συγκροτήται και να προχωρεί ένας πνευματικός οργανισμός, ό υπεύθυνος οφείλει
να κλαίει μετά κλαιόντων και να χαίρει μετά χαιρόντων. Να κατέβη εις το επίπεδο
τού οποιανδήποτε αδελφού και να έχει την δύναμιν να τον σηκώσει από την πτώση του
διαθέτοντας πολλή αγάπη, πολλή υπομονή και μαεστρία, διά να τον θέση ενώπιο του
σκοπού του και των υποσχέσεών τον απέναντι τού Εσταυρωμένου Ιησού. Δεν είναι εύκολο
καθόλου, διότι βαρύνουν ή κληρονομικότητα, πολλές φορές και ή περιορισμένη
διανοητική δύναμις, οπότε ενισχύεται ό εγωισμός, ή φιλαυτία, το πείσμα και
κυριαρχεί ή υπερηφάνεια. Μπροστά εις αυτήν την δυσκολία ευρέθηκα εγώ δυστυχώς.
Ή
Γερόντισσα, κάθε φορά πού πληγωνόταν από τις απροσεξίες και τις πτώσεις μας,
μάς τόνιζε ότι δεν είναι τού τύπου της η επιβολή κανονισμών και επιτιμίων.
Συνήθιζε να παρομοιάζει τον εαυτό της με τούς αστυνομικούς και έλεγε χαρακτηριστικά:
