Στην
περίπτωση άλλης αδελφής τη Μονής, πού και πάλι τόσο αδόκητα προσβλήθηκε από την
ανίατη νόσο, σημειώνει με έκδηλο πόνο:
Ή
αδελφή μας Μ., είναι πολλή άρρωστη και την έχουν στο νοσοκομείο με μια αρρώστια
πολύ δύσκολη λέγεται σαρκοείδωσις. Είναι ασθένεια των πνευμόνων- Έχει πολλούς
πόνους και δεν είναι σίγουρο πώς θα γλυτώσει.
Και, επομένως, και εμείς
συμπάσχομεν. Ας έχει δόξα- ό Κύριος πού μάς δοκιμάζει με λύπες και δεν μάς φείδεται.
Ό καλός Θεός, πού τόσον αγάπησε τον κόσμο
και τον μονογενή τού Υιόν εδωσεν διά την σωτηρία μας, μας επισκέπτεται διά των
Θλίψεων. Δεν δικαιούμαστε να παραπονεθούμε",
αφού με αυτόν τον τρόπον μας επισκέπτεται και η Γραφή το λέγει: Δει ημάς διά
πολλών Θλίψεων εισελθείν την βασιλείαν των ουρανών και ον αγαπά Κύριος παιδεύει.
Πρέπει να το ενθυμούμαστε πάντα, ού γάρ εχομεν μένουσα πόλιν αλλά την μέλλουσαν
έπιζητούμεν''Η
ζωή δεν είναι στρωμένη με ρόδα και μας περιμένει η άλλη ζωή και μάλιστα αιώνιος
ένθα ουκ εστί λύπη, ού στεναγμός.
Σε
κάποιο άλλο γράμμα της αναφέρει:
