Ἁγιογραφικο Ἀνάγνωσμα τῆς Παρασκευῆς 31 Ἰουλίου

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. θ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιδ΄ 26-40):

26 Τί οὖν ἐστιν, ἀδελφοί; ὅταν συνέρχησθε, ἕκαστος ὑμῶν ψαλμὸν ἔχει, διδαχὴν ἔχει, γλῶσσαν ἔχει, ἀποκά­λυψιν ἔχει, ἑρμηνείαν ἔχει· πάντα πρὸς οἰκοδομὴν γινέσθω. 27 εἴτε γλώσσῃ τις λαλεῖ, κατὰ δύο ἢ τὸ πλεῖστον τρεῖς, καὶ ἀνὰ μέρος, καὶ εἷς διερμηνευέτω· 28 ἐὰν δὲ μὴ ᾖ διερμηνευτής, σιγάτω ἐν ἐκκλησίᾳ, ἑαυτῷ δὲ λαλείτω καὶ τῷ Θεῷ. 29 προφῆται δὲ δύο ἢ τρεῖς λαλείτωσαν, καὶ οἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν· 30 ἐὰν δὲ ἄλλῳ ἀποκαλυφθῇ καθημένῳ, ὁ πρῶτος σιγάτω. 31 δύνασθε γὰρ καθ᾿ ἕνα πάντες προφητεύειν, ἵνα πάντες μανθάνωσι καὶ πάντες παρακαλῶνται· 32 καὶ πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται· 33 οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστα­σίας ὁ Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης. 34 Ὡς ἐν πάσαις ταῖς ἐκ­κλησίαις τῶν ἁγίων, αἱ γυ­ναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖς ἐκκλη­σίαις σιγάτωσαν· οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν, ἀλλ᾿ ὑποτάσσεσθαι, καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγει. 35 εἰ δέ τι μαθεῖν θέλουσιν, ἐν οἴκῳ τοὺς ἰδίους ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν· αἰσχρὸν γάρ ἐστι γυναιξὶν ἐν ἐκ­κλησίᾳ λαλεῖν. 36 ἢ ἀφ᾿ ὑμῶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθεν, ἢ εἰς ὑμᾶς μόνους κατήντησεν; 37 Εἴ τις δοκεῖ προφήτης εἶναι ἢ πνευματικός, ἐπιγι­νωσκέτω ἃ γράφω ὑμῖν, ὅτι τοῦ Κυρίου εἰσὶν ἐντολαί· 38 εἰ δέ τις ἀγνοεῖ, ἀγνοεί­τω. 39 Ὥστε, ἀδελφοί, ζηλοῦτε τὸ προφητεύειν, καὶ τὸ λα­λεῖν γλώσσαις μὴ κωλύετε· 40 πάντα εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

26 Σύμφωνα λοιπόν μ’ αὐτά, ποιό εἶναι τό ὠφέλιμο, ἀδελφοί; Ὅταν συναθροίζεσθε γιά τή λατρεία καί τήν κοινή προσευχή, καθένας ἀπό σᾶς, ὅ,τι χάρισμα κι ἄν ἔχει, εἴτε ψαλμό ἀπό ἔμ­πνευ­ση τοῦ Ἁγίου ­Πνεύματος, εἴτε οἰκο­­­δομητική διδασκαλία, εἴτε γλωσσολαλιά, εἴτε κάποια ἀποκάλυψη, εἴτε τό χάρισμα νά διερμηνεύει γλῶσσες, ὅλα ἄς γίνονται γιά τήν οἰκοδομή τῆς συνάξεως. 27 Στήν περίπτωση μάλιστα τῆς γλωσσολαλιᾶς, ἄς μιλοῦν ἀπό δύο ἤ τό πολύ τρεῖς σέ κάθε σύναξη, καί μέ τή σειρά ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον. Κι ἕνας ἄς διερμηνεύει τά ὅσα λέει ἐκεῖνος πού ἔχει τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς. 28 Ἐάν ὅμως δέν ὑπάρχει διερμηνέας, τότε ἐκεῖνος πού ἔχει τό χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς ἄς σιωπᾶ στή σύναξη. Κι ἄς μιλᾶ μυστικά μέ τόν ἑαυτό του καί μέ τόν Θεό, ὥστε μόνο αὐτός καί ὁ Θεός νά ἀκούει. 29 Καί προφῆτες ἄς μιλοῦν σέ κάθε σύναξη δύο ἤ τρεῖς, καί οἱ ἄλλοι ἄς ἀκοῦνε κι ἄς διακρίνουν ἄν ὁ προφήτης εἶναι ἀληθινός καί ὄχι πλανεμένος καί ἀγύρτης. 30 Κι ἄν στό μεταξύ γίνει κάποια ἀποκάλυψη σέ ἄλλον πού κάθεται, ὁ πρῶτος ἄς σιωπᾶ. 31 Διότι μπορεῖτε ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο νά προφητεύετε καί νά διδάσκετε ὅλοι, γιά νά μαθαίνουν ὅλοι καί νά παρηγοροῦνται ὅλοι μ’ ἐκεῖνα πού θά λένε οἱ περισσότεροι προφῆτες. 32 Εἶναι μάλιστα δυνατόν νά σιωπᾶ ὁ ἕνας προφήτης γιά νά δώσει τή θέση του στόν ἄλλο· διότι τά χαρίσματα τῆς προφητείας ὑποτάσσονται στούς προφῆτες, καί συνεπῶς οἱ προφῆτες, ὅταν θέλουν, μποροῦν νά σιωπήσουν. 33 Καί τά χαρίσματα τῆς προφητείας ὑποτάσσονται, διότι ὁ Θεός πού τά δίνει, δέν εἶναι Θεός ἀταξίας καί θορύβου ἀλλά Θεός εἰρήνης. 34 Σύμφωνα μέ τήν τάξη καί τήν εἰρήνη πού ἐπικρατεῖ σ’ ὅλες τίς Ἐκκλησίες τῶν Χριστιανῶν, οἱ γυναῖκες σας στίς συνάξεις τῶν πιστῶν ἄς σιωποῦν· διότι δέν τούς ἐπιτρέπεται νά μιλοῦν, ἀλλά πρέπει νά ὑποτάσσονται, ὅπως καί ὁ νόμος λέει στό βιβλίο τῆς Γενέσεως. 35 Ἐάν πάλι θέλουν νά μάθουν καλύτερα κάτι πού ἀκού­στηκε στή σύναξη καί δέν τό κατάλαβαν, ἄς ρω­τοῦν γι’ αὐτό στό σπίτι τούς ἄνδρες τους. Διότι εἶναι ἄπρε­­πο καί ἄσχημο στίς γυναῖκες νά μιλοῦν στή σύναξη τῶν πιστῶν. 36 Αὐτό ἐπικρατεῖ καί στίς ἄλλες Ἐκκλησίες. Γιατί δέν τό τηρεῖτε κι ἐσεῖς; Ἤ μήπως ἡ Ἐκκλησία σας εἶναι ἡ μητέρα τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν καί ἀπό σᾶς πρωτοβγῆκε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ; Ἤ μόνο σέ σᾶς ἔφθασε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί μείνατε οἱ μοναδικοί πιστοί στήν οἰκουμένη, ὥστε ἀπό σᾶς νά ἐξαρτᾶται ἡ τακτοποίηση τῆς Ἐκκλησίας; 37 Ἐάν νομίζει κανείς ὅτι εἶναι προφήτης ἤ ὅτι ἔχει χάρισμα πνευματικό, ἄς φωτισθεῖ ἀπό τό χάρισμά του κι ἄς καταλάβει καλά ὅτι ὅσα σᾶς γράφω εἶναι ἐντολές τοῦ Κυρίου. 38 Ἐάν ὅμως κανείς ἐπιμένει νά μή μαθαίνει, ἄς μένει στήν ἄγνοια κι ἄς ἔχει αὐτός τή βαριά εὐθύνη γιά τήν ἄγνοιά του. 39 Ἄρα λοιπόν, ἀδελφοί, νά ἐπιδιώκετε μέ ζῆλο νά προ­φη­τεύετε, ἀλλά νά μήν ἐμποδίζετε καί τή γλωσσολα­λιά. 40 Ὅλα ἄς γίνονται μέ κοσμιότητα καί τάξη.

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. θ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. κα΄ 12-14, 17-20):

12 Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐξέ­βαλε πάντας τοὺς πωλοῦν­τας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱε­­­ρῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολ­λυβιστῶν κατέστρεψε καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούν­των τὰς περιστεράς, 13 καὶ λέγει αὐτοῖς· γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προ­σευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς­ δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπή­­λαιον λῃστῶν. 14 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ χω­­­λοὶ καὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς. 17 καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ. 18 Πρωΐας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐ­τῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐ­­­­ξηράνθη παραχρῆμα ἡ συ­κῆ. 20 καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐ­­­­θαύμασαν λέγοντες· πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συ­­κῆ;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

12 Τότε ὁ Ἰησοῦς μπῆκε στόν ἱερό ναό πού ἦταν ἀφιε­­ρωμέ­νος στό Θεό, κι ἔβγαλε ἔξω ὅλους ἐκείνους πού που­λοῦσαν καί ἀγόραζαν στό ἱερό προαύλιο τῶν ἐθνῶν κι ἀναποδογύρισε τά τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν, κα­­­θώς καί τά καθίσματα ὅπου κάθονταν αὐτοί πού που­λοῦσαν τά περιστέρια. 13 Καί τούς λέει: Εἶναι γραμμένο στόν Ἡσαΐα: Ὁ οἶκος μου θά ὀνομασθεῖ καί θά εἶναι οἶκος προσευχῆς. Ἐσεῖς ὅμως τόν κάνατε σπήλαιο πού συχνάζουν ληστές, ἀφοῦ μέ τίς αἰσχροκέρδειές σας κατακλέβετε καί ληστεύετε τούς προσκυνητές. 14 Τότε τόν πλησίασαν κάποιοι κουτσοί καί τυφλοί στό ἱερό καί τούς θεράπευσε. 17 Κι ἀφοῦ τούς ἄφησε, βγῆκε ἔξω ἀπό τήν πόλη καί πῆγε στή Βηθανία, ὅπου πέρασε τή νύχτα του ἐκεῖ. 18 Κι ὅταν τό πρωί ἐπέστρεφε στήν πόλη, πείνασε. 19 Καί μόλις εἶδε κάποια συκιά στό δρόμο, ἦλθε κοντά της, ἀλλά δέν βρῆκε τίποτε ἐπάνω της παρά μόνο φύλλα, ἀκριβῶς ὅπως καί ἡ συναγωγή τῶν Ἰουδαίων τότε εἶχε νά ἐπιδείξει μόνο φύλλα καί ἐξωτερικούς τύπους, ὄχι ὅμως καί καρπούς ἀρετῆς. Καί γιά νά δώσει μάθημα γιά τό ποιά θά εἶναι ἡ κατάληξη κάθε ἀνθρώπου ἄκαρπου σάν τή συκιά, λέει σ’ αὐτήν: Νά μήν ξαναβγάλεις ποτέ πιά καρπό. Κι ἀμέσως ξεράθηκε ἡ συκιά. 20 Κι ὅταν τό εἶδαν αὐτό οἱ μαθητές, θαύμασαν καί εἶπαν: Πῶς ἀμέσως, τήν ἴδια στιγμή ξεράθηκε ἡ συκιά;

 http://www.osotir.org/el/anagnosmata-kathimerina/eyaggeliko