Τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί αἱ διαφοραί αὐτῆς ἀπό τάς ἄλλας «Ἐκκλησίας» (Ἀρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης)

 Συγκρίνων κάποιος τήν ἐποχή μας πρός ἄλλες παλαιότερες διαπιστώνει ὅτι ἀρκετοί ἄνθρωποι, ὀλίγον ἕως πολύ, παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει κάποιος θεός. Εὐκολότερα μάλιστα αὐτοί δέχονται τόν Χριστόν ὡς ἕνα σοφό διδάσκαλον, ὡς μίαν ἐξαιρετική προσωπικότητα, ἀλλά ὄχι ὡς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.

Ὅμως, ὁ σημερινός ἄνθρωπος, περισσότερον ὅλων, δυσκολεύεται νά ἀποδεχθῆ τήν Ἐκκλησία. Πράγματι, διά τούς περισσοτέρους, ἡ προσέγγισις τοῦ Θεοῦ προσκρούει εἰς τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, ἕναν θεσμό ἀκατανόητο κατ’ αὐτούς καί ἀπαράδεκτο. Ἀκόμη καί πολλοί ὀρθόδοξοι xριστιανοί, οἱ ὁποῖοι εκκλησιάζονται τακτικῶς, δέν ἀποδίδουν ἐν πολλοῖς εἰς τήν Ἐκκλησία τήν θέσι, τήν ὁποίαν αὐτή ἔχει διά τήν ἐπίτευξι τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Συνήθως αὐτοί διερωτῶνται: Τί μᾶς ἐμποδίζει νά συνδεθοῦμε ἀμέσως μετά τοῦ Χριστοῦ; Ἐφόσον διαβάζομε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, προάγομε τήν χριστιανική διανόησι, ἀσκούμεθα φιλοτίμως εἰς τήν αὐτοκυριαρχία καί τηροῦμε ἱκανοποιητικῶς τίς ἐντολές, γιατί πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε ὅλα ἐκεῖνα τά ἀνθρώπινα, εὐτελῆ γιά τήν θεία μεγαλειότητα «μέσα», τά ὁποῖα διαθέτει ὁ θεσμός τῆς Ἐκκλησίας; Γιατί πρέπει νά ἐνταχθῆ κάποιος εἰς τόν «θεσμικό» λαό τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν Ἐκκλησία, καί νά τεθῆ ὑπό τήν αὐθεντία μιᾶς ἱερᾶς παραδόσεως καί μιᾶς ἐπιγείου ἱεραρχίας; Ἀσφαλῶς, ἡ ἀπάντησις εἶναι ἁπλή: Διότι ἔτσι ἠθέλησε ὁ Χριστός, νά δημιουργηθῆ, διά τῆς Ἐκκλησίας, μία ἀληθής κοινωνία, ἐντός της ὁποίας οἱ ἄνθρωποι θά ζοῦν διά τοῦ Χριστοῦ ἐν Χριστῷ. Καί ἡ θέλησις αὐτή τοῦ Χριστοῦ διά τήν ὕπαρξι τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχει χαρακτῆρα προαιρετικό. Ἀντιθέτως μάλιστα, ταυτίζεται ἀπολύτως μέ ὁλόκληρο τό ἔργο τῆς σωτηρίας, γεγονός τό ὁποῖον ὡς αὐτονόητο δέν λέγεται συχνά, καί διά τοῦτο ἀναφύονται ὅλες οἱ προηγούμενες ἀμφισβητήσεις. Ἡ ἁμαρτία, ὡς γνωστόν, εἶναι αἰτία διχασμοῦ.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/