Όπως διαβάζουμε στα διάφορα ειδικά
εγχειρίδια όταν μιλάμε για εξορκισμούς εννοούμε ότι πρόκειται για μιά
αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας της κατηγορίας των αρνητικών
καθιερώσεων.
Σκοπός δηλαδή του εξορκισμού είναι η εν ονόματι του Θεού απαλλαγή του
ανθρώπου αλλά και των κτισμάτων Του από της δαιμονικής κατοχής ή
επηρείας ή και αυτής της ροπής των δαιμονίων δυνάμεων, υπό την οποία
βρίσκεται η λογική και άλογη φύση.
Γι’
αυτό και ο εξορκισμός έχει συνήθως επιτιμητικό ή προστακτικό χαρακτήρα.
Ο Άγ. Ιουστίνος, φιλόσοφος και μάρτυς των αρχών του 2ου αι., τονίζει
την αρχαιότατη πράξη της Εκκλησίας μας, η οποία έχει τις ρίζες της στην
Καινή Διαθήκη. Αναφέρει στην Απολογία του: «πάν δαιμόνιον εξορκιζόμενον
τη δυνάμει του Ιησού ονόματος νικάται και υποτάσσεται».
Ήδη ο Κύριος ενεργεί πολλά θαύματα θεραπείας και απαλλαγής ανθρώπων από
τους δαίμονες (όπως του νέου στη χώρα των Γεργεσηνών), αλλά κατηγορείται
από τους Φαρισαίους ότι «εν τώ άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα
δαιμόνια» (Ματθ. 9,34 και 12,24). Σε τέτοιες θεραπείες προβαίνουν στη
συνέχεια και οι Απόστολοι, επικαλούμενοι βεβαίως το όνομα του Ιησού
Χριστού· άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος είπε για εκείνους· «εν τώ ονόματί μου
δαιμόνια εκβαλούσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς, όφεις αρούσι, κάν
θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει, επί αρρώστους χείρας
επιθήσουσι και καλώς έξουσι» (Μάρκ. 16,17). Και ο ευαγγελιστής Ματθαίος
αναφέρει το λόγο του Κυρίου: «εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβάλλετε»
(Ματθ. 10,18).
