Η μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του τιμάται στις 25 Μαΐου
«Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων
ένοχος» (Ιάκ. β 10), σημειώνει ο θείος Ιάκωβος. Σε ένα να πταίσεις,
είναι σαν να έπταισες σε όλα. Είσαι παραβάτης σε όλα. Και η ζημία είναι
αφάνταστη! Χάνεις την αιωνιότητα, δηλαδή το παν. Έτσι συνέβη με το νέο
του Ευαγγελίου, όπως και με τόσους άλλους στη ζωή. Ο διάβολος δένει τους
ανθρώπους με πολλά σχοινιά. Είτε, όμως, είμαστε δεμένοι με ένα είτε
είμαστε δεμένοι με πολλά, είμαστε δεμένοι με το διάβολο. Πέστε ότι μας
δένει ο πονηρός με εκατό σχοινιά παθών και κατορθώνουμε με αγώνες να
λύσουμε τα ενενήντα εννέα. Δεν ελευθερωνόμαστε. Πάλι δεμένοι είμαστε
έστω και με ένα. Για να απαλλαγούμε από τα δεσμά χρειάζεται να κόψουμε
και τα εκατό σχοινιά, και φυσικά όχι μόνοι μας, αλλά με τη θεία
συνέργεια. Και όταν πάλι τα κόψουμε όλα να λέμε, ότι είμαστε δούλοι
αχρείοι Κυρίου, «δούλοι αχρείοί εσμεν» (Λουκ. ιζ 10), όπως ο
αφανής Όσιος Γέρων, Άνθιμος ο Αρεθιώτης, ο ασκητής του Μοναστηριού της
Παναγίας, στα Ρέθα του Βάλτου, γιατί η ταπείνωση στεφανώνει κάθε αγώνα
μας.
Ο μακαριστός Γέροντας Άνθιμος ως τηρητής όλων των εντολών ήταν
ελεύθερος, είχε μεγάλη παρρησία στο Θεό, που έσπευδε να του ικανοποιήσει
κάθε ευγενική επιθυμία, που του ζητούσε μέσα από την προσευχή. Ήταν
ελεύθερος παθών και αγωνιζόταν για την ελευθερία του ακούγοντας την
προτροπή του Παύλου: «Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε,
στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. ε 1).
Για όλες του τις ανάγκες ο ισάγγελος Γέροντας Άνθιμος, ο Αρεθιώτης, αισθανόταν την απάντηση του ουρανού.
