Περί Ἐνανθρωπήσεως

 Ἁγίου  Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου

Ο Παντοκράτορας Θεός, όταν δημιουργούσε δια του Λόγου Του το γένος των ανθρώπων, γνώρισε και την αδυναμία της φύσης τους και ότι αυτή δε θα ήταν ικανή μόνη της να γνωρίσει τον Δημιουργό, ούτε καν να λάβει έννοια Θεού.Διότι Αυτός μεν ήταν άκτιστος, αυτοί δε πλάσματα εκ του μηδενός, Αυτός μεν ήταν ασώματος, οι δε άνθρωποι πλάσθηκαν με σώμα κάπου εδώ κάτω, και γενικά μεγάλες είναι οι ελλείψεις των πλασμάτων, για να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τον Πλάστη τους. Και πάλι ως αγαθός Θεός σπλαχνίσθηκε το ανθρώπινο γένος και δεν το άφησε μακριά από τη γνώση Του, για να μην έχει άχρηστη ζωή..

Αλλά ποια η ωφέλεια των δημιουργημάτων, όταν δε γνωρίζουν τον Δημιουργό τους; Ή πώς θα ήσαν λογικά, όταν δε θα γνώριζαν τον Λόγο του Πατρός, δια του οποίου δημιουργήθηκαν; Καθόλου, μα καθόλου δεν επρόκειτο να διαφέρουν από τα άλογα, εάν δεν ανεγνώριζαν τίποτε περισσότερο από τα επίγεια.

Γιατί και ο Θεός έκανε αυτούς, από τους οποίους δεν ήθελε να γνωρίζεται; Για να μη συμβεί λοιπόν αυτό, ο Αγαθός μετέδωσε σε αυτούς από την ίδια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και κάνει αυτούς κατ’ εικόνα Του και καθ’ ομοίωσιν, ώστε δια του χαρίσματος Αυτού, αφού αντιληφθούν την εικόνα, εννοώ ασφαλώς τον Λόγο του Πατρός, να μπορέσουν δι’ Αυτού να λάβουν έννοια του Πατρός και γνωρίζοντας τον Δημιουργό τους να ζουν την όντως ευτυχισμένη και μακαρία ζωή.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/