Γιά τήν σωτήρια πίστη - Δημητρίου Παναγοπούλου
Πίστις που δεν μας κάμνει να κόψωμε τα ελαττώματά μας και να γίνωμε καλοί, δεν είναι πίστις σωτηρίας.
Πίστις που δεν μας βοηθεί να καθαρίσωμε το εσωτερικό μας από τον πονηρόν
θησαυρόν» (Ματθ. 12, 35), δεν είναι πίστις σωτήριος. Είναι
πίστις νόθος και όχι γνήσια και εις τέτοια πίστη δεν πρέπει να
επαναπαυώμεθα ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένη κάποιος καλό παρά ναυάγιο.
Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, την μέλλουσα, και
προπαντός στην μέλλουσα….
Λάβετε το φάρμακο της μετανοίας και εξομολογήσεως ανά χείρας και
χρησιμοποιήσατε αυτό, και μόνον αυτό, καθ’ ότι κατά τον θείο Χρυσόστομο·
«Ουκ έστιν ουδέν έτερον φάρμακον τοιούτον προς την των αμαρτημάτων
αναίρεσιν, ως η εξομολόγησις αυτών, συνεχής ανάμνησις και η διηνεκής
αυτών κατηγορία».
Χριστιανοί μου:
Μήπως απατάσθε; Η νηστεία δεν περιορίζεται στην χύτρα μας. Διότι ίσως
νηστεύετε από φαγητά, αλλ’ εφ’ όσον δεν νηστεύετε από αμαρτίες η νηστεία
σας δεν ωφελεί. Γι’ αυτό εξετάσετε και στην νηστεία σας προσθέσατε τώρα
και την μετάνοια και Εξομολόγηση. Αποφασίσατε πια, να μην ξανακάνετε
αυτό που θα εξομολογηθήτε. Και να είσθε βέβαιοι πως κάθε περίοδος ή
ημέρα νηστείας θα είναι ένας καινούριος σταθμός, και αφετηρία νέας ζωής.
Μία αναγέννηση, ένα δεύτερο πραγματικό βάπτισμα.
