Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Οι παρέες πολύ επηρεάζουν τα παιδιά. Εγώ, όταν ήμουν μικρός, είχα μέσα στη φύση μου την αγάπη.
Ξεκινούσα να πάω κάπου με τα ζώα και κοίταζα να βάλω και τον έναν επάνω
στο ζώο, να βάλω και τον άλλον, να πάρω και τον μικρό μου αδελφό στον
ώμο.
Μια φορά ένας αδελφός μου σκότωσε ένα πουλάκι κι εγώ στενοχωρέθηκα πολύ και τον μάλωσα.
Πήρα μετά το πουλάκι και το έθαψα με κλάματα. Εκείνο το διάστημα έκανα παρέα με παιδιά της ηλικίας μου.
Πηγαίναμε στο δάσος, προσευχόμασταν, διαβάζαμε Συναξάρια, νηστεύαμε.
Μετά οι μητέρες τους άρχισαν να μην τα αφήνουν να έρχονται μαζί μου.
«Μην κάνετε παρέα με αυτόν, τους έλεγαν, θα σας χτικιάση». Οπότε
με άφησαν και ένιωθα μόνος. Με κορόιδευαν κιόλας, «καλόγερο από δω, με
έλεγαν, καλόγερο από κει», μου είχαν κάνει την ζωή μαρτύριο. Έφθασα
κάποτε σε σημείο που δεν μπορούσα να αντέξω την κοροϊδία.
Τότε είπα κι εγώ:
