Λόγος Πανηγυρικός εις τα Εισόδια της Θεοτόκου
Ηλία Μηνιάτη
(1669-1714)
Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων
«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα')
Ιδού η μεγαλύτερα θυσία, όπου να έγεινε προς τον Θεόν, αφού εκτίσθη ο
κόσμος. Μαρία, η αειπάρθενος κόρη, εις την ηλικίαν τριών χρόνων
προσφέρεται να αφιερωθή προς τον Κτίστην, εις τον ναόν της Ιερουσαλήμ.
Καθώς δεν εστάθη άλλο ένα τελειότερον πράγμα, έτσι δεν εστάθη άλλη μία
τιμιωτέρα προσφορά και εις τον Θεόν πλέον ευπρόσδεκτος. Όθεν, όταν εγώ
με ευλαβητικήν θεωρίαν στοχάζομαι την σεβάσμιον ταύτην είσοδον, φαίνεται
μοι να βλέπω ένδοξον αληθινά και λαμπράν πανήγυριν εδώ κάτω εις την
γην, μέσα εις την αγίαν πάλιν άλλ' όμως και άλλην ενδοξοτέραν και
λαμπροτέραν φαντάζομαι εκεί επάνω εις τον ουρανόν, μέσα εις τον
παράδεισον. Βλέπω εδώ να προπορεύωνται λαμπαδηφόροι παρθένοι,
πανηγυρίζουσαι χαρμασύνως την αειπάρθενον και εκεί αστραπομόρφων αγγέλων
ταξιαρχίαι να χορεύουσιν, υμνολόγουσαι φαιδρώς την εν σώματι
καθαρωτέραν των Ασωμάτων.
Εδώ ο μέγας αρχιερεύς απλώνει τας ευλαβητικάς χείρας και, θεία επιπνοία
εμφορηθείς, εισάγει μέσα εις τα άγια των αγίων την έμψυχον κιβωτόν τού
αγιάσματος˙ και εις τον ίδιον καιρόν ανοίγει τους μακαρίους κόλπους ο
προαιώνιος πατήρ και δέχεται εκ δεξιών τού θρόνου της θείας
μεγαλειότητος τού υιού αυτού την προορισθείσαν μητέρα.
