Η Παρουσία και τα Θαύματα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον τόπο αυτό είναι στενά συνδεδεμένη και με την ιστορία, του Τιμίου Ήλου, που αναφέραμε παραπάνω, ο Οποίος επίσης αποτελεί πηγή πολλής χάριτος και ιαμάτων σ’αυτούς, που με πίστη και φόβο Τον προσκυνούν.
Στους πρώτους χρόνους της δουλείας του Γένους μας από τους Τούρκους
σ’όλα τα Μοναστήρια είχαν επιβληθεί πολύ μεγάλοι φόροι, που ήταν
πραγματική μάστιγα. Μεταξύ των άλλων και το Μοναστήρι του Φιλοθέου στο
Άγιον Όρος είχε φθάσει σε μεγάλη οικονομική ανέχεια και στέρηση
και αυτών των αναγκαίων. Έτσι αποφάσισαν να στείλουν μια συνοδεία από
τρεις μοναχούς με επικεφαλής, τον σεβασμιο Ιερομόναχο Γαβριήλ, για
συνδρομή στους ηγεμόνες της Βλαχίας, που πάντα βοηθούσαν πολύ το Άγιον
Όρος.
Οι μοναχοί πήραν μαζί τους και τα σπουδαιότερα άγια κειμήλια της Μονής
για ευλογία και προσκύνηση. Μεταξύ των άλλων ήταν και μέρος του Τιμίου
Ήλου ( δηλαδή του Καρφιού που μπήκε στο Δεξί Χέρι του Χριστού), δώρο του
Αυτοκράτορα Νικηφόρου Βοτανειάτη που το είχε αφιερώσει με Χρυσόβουλο
στη Μονή και μέρος του Αγίου Λειψάνου του Αγίου Παντελεήμονος.
Έτσι η συνοδεία των μοναχών με πλοίο έπλεαν για τη Κωνσταντινούπολη,
από όπου θα εφοδιαζόταν με Πατριαρχικά συστατικά Γράμματα για τους
Ηγεμόνες των Παραδουναβίων Χωρών και τους εκεί Αρχιερείς.
Μόλις όμως είχαν πλεύσει πέντε μίλια, ένας δυνατός άνεμος τους έσπρωξε
προς τη Θάσο και με πολλή βία τους έφερε στην περιοχή του Αρχαγγέλου,
που ήταν και Μετόχι της Μονής Φιλοθέου, στη «Βαθειά Ποταμιά». Νεκροί από
το φόβο και την ταλαιπωρία, έσυραν εκεί το πλοίο κι ανέβηκαν στο Μετόχι
τους λίγο να αναπαυθούν, μέχρι να κοπάσει η θαλασσοταραχή. Μάλιστα
άναψαν και φωτιά έξω από το Ναό και καθόντουσαν αμέριμνοι.
