Θαυμαστή ήταν η θεραπεία από τον όσιο
Σεραφείμ τής Αλεξάνδρας Λεμπέντεβα, το 1827. Αυτή περισσότερο από ένα
έτος έπασχε από φοβερές, ανεξήγητες κρίσεις συνοδευόμενες από εμετούς,
τρίξιμο των δοντιών και σπασμούς όλου του σώματος.
Μετά τις κρίσεις έμενε αναίσθητη.
Τέτοιες κρίσεις της συνέβαιναν καθημερινά. Τα φάρμακα δεν βοηθούσαν
καθόλου. Ένας έμπειρος, πιστός και έντιμος γιατρός, ο οποίος με πολύ
ενδιαφέρον μεταχειρίσθηκε όλες του τις γνώσεις και την ιατρική του
τέχνη, τελικάτην
συμβούλεψε να στηριχθεί στο θέλημα του Υψίστου και να ζητήσει από
Εκείνον βοήθεια και προστασία, διότι κανένας από τους ανθρώπους δεν
μπορεί να την θεραπεύσει.
Τα λόγια αυτά προκάλεσαν βαθειά θλίψη
στους συγγενείς της, ενώ την ίδια την έριξαν σε απόγνωση. Μια νύκτα όμως
παρουσιάσθηκε μπροστά της κάποια άγνωστη, πολύ ηλικιωμένη γυναίκα. Και
όταν η άρρωστη κατατρομαγμένη άρχισε να προσεύχεται στον τίμιο Σταυρό, η
γυναίκα της είπε:
