Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου
Ὅταν ἀρχίσαμε ὡς φοιτητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς νά γράφουμε τίς πρῶτες
ἐργασίες, οἱ καθηγητές μᾶς δίδασκαν τήν μέθοδο μέ τήν ὁποία συντάσσεται
μιά ἐπιστημονική ἐργασία. Διαβάζοντας δέ τίς διάφορες ἐπιστημονικές
ἐργασίες, καταλαβαίναμε στήν πράξη τόν τρόπο καί τήν μέθοδο πού τίς
διέπουν. Ἀσφαλῶς, ἡ ἐπιστημονική ἐργασία δέν εἶναι μιά ἔκθεση ἰδεῶν πού
συντάσσεται γιά εἰδικούς λόγους· δέν εἶναι ἕνα κήρυγμα πού ἐκφωνεῖται
στούς Ἱερούς Ναούς· δέν εἶναι μιά ὁμιλία σέ αἴθουσα, ὅπου εἶναι παρόντες
Χριστιανοί ἐκκλησιαζόμενοι∙ δέν εἶναι ἕνα ρητορικό κείμενο κλπ.
Ἡ ἐπιστημονική ἐργασία ἔχει μιά ἰδιαίτερη δομή, ἀναφέρεται σέ ἕνα
σημαντικό θέμα, σέ μιά «θεματική πρόταση», τήν ὁποία ἐρευνᾶ ἀπό πολλές
πλευρές καί ἀναλύει τό περιεχόμενό της. Στηρίζεται πάνω στήν ὑπάρχουσα
βιβλιογραφία, στήν ὁποία παραπέμπει καί προχωρεῖ ἀναλυτικά στό νά
στηρίξη μιά πρόταση πού προσφέρει κάτι καινούριο στήν ἐπιστήμη.
Συνήθως, ὁ ἐπιστήμονας θεολόγος χρησιμοποιεῖ τά συμπεράσματα στά ὁποῖα
ἔχουν καταλήξει οἱ προηγούμενες ἔρευνες, τά ὁποῖα ὅμως ἐπεξεργάζεται μέ
ὥριμη σκέψη, βλέπει τά θετικά και ἀρνητικά σημεῖα τους, συνθέτει τίς
διάφορες ἀπόψεις ἤ καί ἀπορρίπτει ἄλλες, ἀναζητώντας τήν ἀλήθεια ἑνός
θέματος, τήν ὁποία ἀλήθεια καταγράφει μέ πειστικό τρόπο, καί ἔτσι
προσφέρει νέα στοιχεῖα στήν συγκεκριμμένη ἔρευνα.