ἀπό
τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»
ΤΟΜΟΣ
ΠΡΩΤΟΣ
Διόρασις εἶναι ἡ
ἱκανότης νά ἐξιχνιάζῃ κανείς σκοτεινές
καταστάσεις, νά εἰσέρχεται στά βάθη
τοῦ ψυχικοῦ κόσμου, νά βλέπῃ ὑλικά
ἀντικείμενα ἤ γεγονότα ἀδιόρατα στούς
ἄλλους.
Ὁ Μέγας Ἀντώνιος
ὑπογραμμίζει τήν σημασία τῆς καθαρότητος
τοῦ βίου ὡς προϋπόθεση τῆς διοράσεως:
“Ὁ νοῦς πάντα ὁρᾶ, καί τά ἐν οὐρανοῖς·
καί οὐδέν αὐτῷ ἐπισκοτεῖ, εἰ μή μόνον
ἡ ἁμαρτία· τῷ δέ καθαρῷ οὐδέν
ἀκατάληπτον”. Καί ὁ ὅσιος Μακάριος ὁ
Αἰγύπτιος μᾶς ὑπενθυμίζει τόν ὑπαίτιό
τῆς “τυφλώσεως” τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς
ἀπώλειας τοῦ παραδείσιου αὐτοῦ
χαρίσματος: ”Εἰσίν ὀφθαλμοί ἐνδότεροι
τῶν ὀφθαλῶν, οὕς ἐτύφλωσεν ὁ σατανᾶς”.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε παράδειγμα διοράσεως μακρινῶν τόπων τήν θέα τῆς Γῆς τῆς Ἐπαγγελίας ἀπό τόν προφήτη Μωϋσῆ: Ἀνεβασμένος στήν κορυφή Φασγά τοῦ ὅρους Ναβαῦ, ἀνατολικά τοῦ Ἰορδάνου, εἶδε ὁλόκληρη τήν ἔκταση τοῦ σημερινοῦ Ἰσραήλ μέχρι τήν Μεσόγειο Θάλασσα! Ἀναλογικά, ἕνας πού βρίσκεται στήν κορυφή τοῦ Ὑμηττοῦ, θά πρέπει νά διακρίνῃ ὁλόκληρο τόν ἑλληνικό χῶρο: Κέρκυρα-Ρόδο, Ὀρεστιάδα-Καλαμάτα! Στήν Καινή Διαθήκη ἔχουμε παράδειγμα διοράσεως ψυχικῶν καταστάσεων τόν ἔλεγχο ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο τῶν μυστικῶν διαλογισμῶν τῶν γραμματέων καί τῶν φαρισαίων κατά τήν θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, ἤ τοῦ Σίμωνος τοῦ Φαρισαίου κατά τό μύρωμα τῶν ἀχράντων ποδῶν Του ἀπό μιά γυναίκα, τῆς ὁποίας ἡ ἁμαρτία ἦταν γνωστή καί φανερή, ἄγνωστη ὅμως καί κρυφή ἡ μετάνοια.
«Τά πρόσφορα γιά τήν Κερασιά»
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε παράδειγμα διοράσεως μακρινῶν τόπων τήν θέα τῆς Γῆς τῆς Ἐπαγγελίας ἀπό τόν προφήτη Μωϋσῆ: Ἀνεβασμένος στήν κορυφή Φασγά τοῦ ὅρους Ναβαῦ, ἀνατολικά τοῦ Ἰορδάνου, εἶδε ὁλόκληρη τήν ἔκταση τοῦ σημερινοῦ Ἰσραήλ μέχρι τήν Μεσόγειο Θάλασσα! Ἀναλογικά, ἕνας πού βρίσκεται στήν κορυφή τοῦ Ὑμηττοῦ, θά πρέπει νά διακρίνῃ ὁλόκληρο τόν ἑλληνικό χῶρο: Κέρκυρα-Ρόδο, Ὀρεστιάδα-Καλαμάτα! Στήν Καινή Διαθήκη ἔχουμε παράδειγμα διοράσεως ψυχικῶν καταστάσεων τόν ἔλεγχο ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο τῶν μυστικῶν διαλογισμῶν τῶν γραμματέων καί τῶν φαρισαίων κατά τήν θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, ἤ τοῦ Σίμωνος τοῦ Φαρισαίου κατά τό μύρωμα τῶν ἀχράντων ποδῶν Του ἀπό μιά γυναίκα, τῆς ὁποίας ἡ ἁμαρτία ἦταν γνωστή καί φανερή, ἄγνωστη ὅμως καί κρυφή ἡ μετάνοια.
«Τά πρόσφορα γιά τήν Κερασιά»
