«Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού του
πολεμήσαι μετά του δράκοντος· και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι
αυτού, και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ…»(Αποκ.
ΙΒ, 7,9)
Ο Ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης βλέπει να γίνεται πόλεμος και μάχη στον
ουρανό μεταξύ του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του Αγγελικού του Τάγματος
εναντίον του δράκοντος-Διαβόλου και του Τάγματός του.
Κατά την μάχη αυτή δεν υπερίσχυσε ο Διάβολος, αλλά νικήθηκε ολοσχερώς, η
ήττα του ήταν τόσο μεγάλη, που δεν ευρέθη πλέον τόπος για αυτόν εις τον
ουρανό και εβλήθηκε εις την γη. Ο δράκων, ο οποίος λέγεται και όφις ο
αρχαίος και Διάβολος και Σατανάς, που παραπλανά την οικουμένη, εβλήθηκε,
ερρίφθηκε στην γη μαζί με το Τάγμα των πονηρών αγγέλων του.
Εδώ βλέπουμε καθαρά ότι, όταν αναφέρεται στην Αποκάλυψη το επίθετο
«δράκων» και «όφις ο μέγας ο αρχαίος» υπονοείται ο Διάβολος, ο Σατανάς.
«Σατανάς» δε, λέγεται στα εβραϊκά, ενώ, «Διάβολος» στα ελληνικά, που
σημαίνει αντίδικος, διαβολέας, κατήγορος Θεού και ανθρώπων.
