Β Κορ. 8,1 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν,
ἀδελφοί, τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν
ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας,
Β Κορ. 8,1 Φερω δε εις γνώσιν σας, αδελφοί, την δωρεάν, που
έχει δώσει ο Θεός εις τας Εκκλησίας της Μακεδονίας (που τας ηξίωσε δηλαδή να
προσφέρουν το βοήθημα της αγάπης των στους στερουμένους των αδελφούς).
Β Κορ. 8,2 ὅτι ἐν πολλῇ
δοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν
καὶ ἡ κατὰ βάθος πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν
εἰς τὸν πλοῦτον τῆς ἁπλότητος αὐτῶν·
Β Κορ. 8,2 Και πρόκειται όντως περί θείας δωρεάς και ενισχύσεως,
διότι ενώ ευρίσκοντο αι Εκκλησίαι αυτά εις μεγάλην δοκιμασίαν θλίψεως, η
πλουσία χαρά των δια το καλόν έργον που επρόκειτο να κάμουν και η εσχάτη
πτωχεία των, εξεχείλισαν και εφάνησαν θαυμασταί εις την μεγάλην απλοχεριά των
και την ολοπρόθυμον γενναιοδωρίαν των.
Β Κορ. 8,3 ὅτι κατὰ
δύναμιν, μαρτυρῶ, καὶ ὑπὲρ δύναμιν, αὐθαίρετοι,
Β Κορ. 8,3 Βεβαιώνω, ότι έδωκαν, όχι μόνο το κατά δύναμιν, αλλά
και υπέρ την δύναμίν των, με ιδικήν των πρωτοβουλίαν, χωρίς κανείς να τους
υποχρεώση.
Β Κορ. 8,4 μετὰ πολλῆς
παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν
κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους,
Β Κορ. 8,4 Και με πολλάς θερμάς παρακλήσεις μας ικέτευαν να τους
κάμωμεν την χάριν, να συμετάσχουν εις την ιεράν αυτήν υπηρεσίαν της προσφορας
και συλογης βοηθημάτων δια τους πτωχούς Χριστιανούς.
Β Κορ. 8,5 καὶ οὐ καθὼς
ἠλπίσαμεν, ἀλλ᾿ ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον
τῷ Κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος Θεοῦ,
Β Κορ. 8,5 Και δεν έδωσαν, όπως και όσα ημείς ηλπίζαμεν και
επεριμέναμεν, αλλ' έδωσαν πρώτα τον ευατόν τους στον Κυριον και έπειτα εις
ημάς, κατά το θέλημα του Κυρίου.
Λουκ.
9,37 Ἐγένετο δὲ ἐν
τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳ κατελθόντων αὐτῶν ἀπὸ
τοῦ ὄρους συνήντησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς.
Λουκ. 9,37 Κατά δε την επομένην ημέραν, όταν κατέβηκαν από το
όρος, συνήντησε τον Ιησούν πολύς λαός.
Λουκ.
9,38 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ
ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἀνεβόησε λέγων· διδάσκαλε,
δέομαί σου, ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸν υἱόν μου, ὅτι
μονογενής μοί ἐστι·
Λουκ. 9,38 Και ιδού, ένας άνθρωπος από το πλήθος εφώναξε και
είπε· “διδάσκαλε, θερμώς παρακαλώ, ρίξε ένα βλέμμα ευσπλαγχνίας στον υιόν μου,
διότι μου είναι μονογενής.
Λουκ.
9,39 καὶ ἰδοὺ
πνεῦμα λαμβάνει αὐτόν, καὶ ἐξαίφνης κράζει καὶ
σπαράσσει αὐτὸν μετὰ ἀφροῦ, καὶ μόγις ἀποχωρεῖ
ἀπ᾿ αὐτοῦ συντρίβον αὐτόν·
Λουκ. 9,39 Και ιδού τον κυριεύει από καιρού εις καιρόν πονηρόν
πνεύμα και έξαφνα κραυγάζει και τον συγκλονίζει με σπασμούς εις όλον το σώμα
και με αφρούς στο στόμα και με δυσκολίαν φεύγει από αυτόν, αφού προηγουμένως
τον συντρίψη.
Λουκ.
9,40 καὶ ἐδεήθην τῶν
μαθητῶν σου ἵνα ἐκβάλωσιν αὐτό, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν.
Λουκ. 9,40 Και παρεκάλεσα τους μαθητάς σου, να το διώξουν και
δεν ημπόρεσαν”.
Λουκ.
9,41 ἀποκριθεὶς δὲ
ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος
καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι πρὸς ὑμᾶς
καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν; προσάγαγε τὸν υἱόν σου ὧδε.
Λουκ. 9,41 Απεκρίθη δε ο Ιησούς και είπεν· “ω γενεά, που παρ'
όλα τα θαύματα τα οποία είδες, είσαι ακόμη άπιστος και από την κακκίαν σου
διεστραμμένη, έως πότε θα είμαι μαζή σας και θα σας ανέχωμαι; Φερε το παιδί σου
εδώ”.
Λουκ.
9,42 ἔτι δὲ
προσερχομένου αὐτοῦ ἔῤῥηξεν αὐτὸν τὸ
δαιμόνιον καὶ συνεσπάραξεν· ἐπετίμησε δὲ ὁ Ἰησοῦς
τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ, καὶ ἰάσατο τὸν
παῖδα καὶ ἀπέδωκεν αὐτὸν τῷ πατρὶ αὐτοῦ.
Λουκ. 9,42 Ενώ δε ο νέος προσήρχετο στον Ιησούν, τον επέταξεν
κάτω με ορμήν το δαιμόνιον και τον συνεκλόνισε με σπασμούς. Ο Ιησούς όμως
επέπληξε και έδιωξε το ακάθαρτον πνεύμα, εθεράπευσε το παιδί και το παρέδωσε
στον πατέρα του εντελώς υγιές.
Λουκ.
9,43 ἐξεπλήσσοντο δὲ
πάντες ἐπὶ τῇ μεγαλειότητι τοῦ Θεοῦ. Πάντων δὲ
θαυμαζόντων ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς,
εἶπε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ·
Λουκ. 9,43 Και κατελαμβάνοντο όλοι από μεγάλην έκπληξιν και
θαυμασμόν, δια την μεγαλειότητα του Θεού, όπως εφαίνετο με τα καταπληκτικά αυτά
θαύματα. Ενώ δε όλοι εθαύμαζαν με όλα όσα έκαμεν ο Ιησούς, είπε προς τους
μαθητάς του,
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
