Ο Αντώνιος γεννήθηκε το 1726 και καταγόταν από οικογένεια χωρικών της Ρωσικής πόλης Ζαντόσκ και έφερε το επίθετο Αλεξέγιεβιτς.
Σε ηλικία εφτά χρονών εξαφανίστηκε από το σπίτι του κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας.
Όταν τον βρήκαν δυο εβδομάδες αργότερα κοντά σ’ ένα ποταμάκι στους
αγρούς της περιοχής, συμπεριφερόταν πολύ παράξενα. Σ’ όλες τις
ερωτήσεις, τους απαντούσε ασυνάρτητα ή σιωπούσε, δεν μιλούσε καθόλου. Το μόνο γνωστό για το διάστημα αυτό των δύο εβδομάδων είναι ότι έτρωγε άγρια φασόλια.
Από εκεί και πέρα συνέχισε να ζει ως ένας γιουροντίβι,μέχρι τα 125 του
χρόνια που κοιμήθηκε ειρηνικά.Ντυνόνταν πολύ ιδιόρρυθμα,φορώντας πάντοτε
άσπρα,με ένα κόκκινο μαντήλι γύρω από την μέση του και κρατούσε πάντοτε
ένα μπαστούνι, καίτοι δεν είχε κανένα πρόβλημα στο περπάτημα.
Οι προσκυνητές που ερχόνταν στο λείψανο του Αγίου Τύχωνα στο
Ζαντόνσκ,τον αντιμετώπιζαν με πολλή αγάπη και συχνά ζητούσαν τις
συμβουλές του και τις ευλογίες του.
Κάποτε δύο γυναίκες που πήγαν κοντά του,του είπαν ότι η μία ήλθε να
προσκυνήσει τον Άγιο Τύχωνα και να προσευχηθεί για μία μεγάλη της
αμαρτία και η άλλη ότι δεν έχει κάτι ιδιαίτερο που βάραινε την συνείδησή
της,εκτός από μικροπράγματα,αλλά παρόλα αυτά ήλθε να προσκυνήσει.
Τότε ο Αντωνούσκα,όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά,είπε στην πρώτη:
