του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου
Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές του
ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στην πρώτη γραμμή
του πολέμου, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την Πίνδο, η Παναγία ήταν η
προστάτιδα και οδηγός των στρατιωτών. Οι στρατιώτες την έβλεπαν με τα
μάτια της πίστης τους να τους εμψυχώνει και να τους «σκεπάζει», καθώς
πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.
Ενδεικτική είναι η μαρτυρία της Β. Μπούρη σύμφωνα με την οποία ο θείος
της, Σπυρίδων Χουλιάρας, που πολέμησε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μέχρι
το τέλος της ζωής του συνήθιζε να αφηγείται το εξής θαύμα της Παναγίας:
ενώ οι στρατιώτες πολεμούσαν κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες,
εμφανίστηκε μπροστά τους η Παναγία που ως προστάτιδα τους «σκέπασε» με
το πέπλο της και σαν οδηγός τους οδήγησε μπροστά στον εχθρό, έτοιμους
να τον αντιμετωπίσουν.
Το θαύμα αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλους στρατιώτες που πολέμησαν
στα βουνά της Πίνδου. Κατά μήκος όλου του μετώπου έβλεπαν το ίδιο όραμα:
τις νύχτες μια γυναικεία μορφή βάδιζε ψηλόλιγνη, με την καλύπτρα της
ριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Ήταν η Παναγία, η υπέρμαχος στρατηγός
των Ελλήνων.
