ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ
Μια Κυριακή πήγα να λειτουργηθώ σε έναν ναό. Ήμουν μαθήτρια τότε.
Μετά το ανάγνωσμα του Ευαγγελίου ακολούθησε ένα πολύ όμορφο κήρυγμα του
ιερέα περί μετανοίας και της δύναμης της θείας Κοινωνίας!
Όλος ο κόσμος που εκκλησιάστηκε εκεί πραγματικά συγκινήθηκε, μετανόησε
και με πολύ σεβασμό στάθηκε να προσευχηθεί την ώρα που τα άγια περνούσαν
από δίπλα τους.
Την ώρα εκείνη μια γυναικεία βαριά φωνή στα πίσω καθίσματα αναστέναζε
και βογγούσε περίεργα. Εγώ τότε αναρωτήθηκα «Μα ποια είναι αυτή που
διακόπτει τέτοια ιερή στιγμή!»
Δεν γύρισα να κοιτάξω γιατί δεν ήθελα να σταματήσω την προσευχή μου.
Η φωνή όμως γινόταν όλο και πιο δυνατή… Και την ώρα που ο ιερέας
περνούσε δίπλα της, εκείνη δεν άντεξε. «Σταμάτα, με καις… με καις…
φύγε…» του είπε.
Όλοι τότε γυρίσαμε να δούμε τι συνέβη.
Μια νέα όμορφη κοπέλα, στο όνομα Βαρβάρα, έπεσε στο πάτωμα και δεν
άντεχε την παρουσία των Τιμίων Δώρων. Ήταν δαιμονισμένη. Αργότερα μάθαμε
τον έναν απ’ τους λόγους που δαιμονίστηκε… με λεγεώνα δαιμόνων. Μας τον
αποκάλυψε η ίδια. Είχε παρευρεθεί πολλές φορές σε συγκεντρώσεις
προσευχής της γνωστής Βασούλας Ρύντεν.
Αυτή λοιπόν η κοπέλα ήταν δαιμονισμένη πλέον και ήθελε να απαλλαγεί από
τα δαιμόνια που κουβαλούσε. Την ώρα όμως της λειτουργίας και μετά το
κήρυγμα, εκείνα αποκαλύφθηκαν.
