Ο Γέρων Βησσαρίων (κατά κόσμον Ανδρέας) Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908.Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο.
Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε
διάκονος, ιερέας και έλαβε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη.Όταν λειτουργούσε ο
π. Βησσαρίων, έλαμπε ολόκληρος. Ο π. Βησσαρίων ήταν και ο «κουβαλητής»
του μοναστηριού. Έβγαινε
με την εικόνα της Παναγία στα χωριά, όπου με λαχτάρα τον περίμεναν
στους δρόμους οι πιστοί. Σε έναν από τους διαλόγους τους μιλά για το
όραμα που είχε με τον Τίμιο Πρόδρομο:-Γέρο-Βησσαρίων, αν αγαπάς μου
λέγεις και κάποιο άλλο θαύμα που έγινε σ’ αυτή την εκκλησία, και πως
είδες τον Τίμιο Πρόδρομο ζωντανό και μίλησες μαζί του;Ο γερο-Βησσαρίων
μειδίασε λίγο, και άρχισε με την συνηθισμένη του απλότητα να λέει:
-Αυτό που μου λες έγινε ύστερα από δύο χρόνια (1918) και άκουσέ το αφού το θέλεις.
Εσύ μυλωνάς έκανες και ξέρεις ότι πολλές φορές μαζεύονται πολλοί στο
μύλο. Μια ημέρα λοιπόν δύο χωρικοί ήλθαν στα παζάρια και ο ένας αγόρασε
τη φοράδα του άλλου.Εκείνος που την αγόρασε, πήγε στην εκκλησία και
προσκύνησε (σ. ο γ. Βησσαρίωνας ήταν τότε οικονόμος στο Μετόχι
αγιορείτικης μονής στα Μαριανά Χαλκιδικής). Άφησε, μάλιστα, μπροστά στην
εικόνα του Τιμίου Προδρόμου και μερικά χρήματα και μου είπε να ανάψω
ένα κερί. Εγώ άναψα το κερί, είδα και τα χρήματα που ήταν αρκετά, δεν τα
πήρα, τα άφησα μπροστά στην εικόνα. Κατά το βράδυ πήγα να ανάψω τα
καντήλια και βλέπω να λείπουν τα χρήματα. Μα δεν το ξέρεις πόση
στενοχώρια μου ήλθε. Ο πειρασμός με σκλήρυνε και εμένα και, όπως
κουβεντιάζουμε μαζί, πήγα μπροστά στην εικόνα του αγίου και του λέω:
