Διαβάζουμε,την συγκλονιστικήν αφήγηση του αιωνοβίου Ἀρχιμανδρίτου Τιμοθέου Καλαμπερίδη, γιά τήν Ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου (Α’ Ἀνακομιδή τό ἔτος 1921, Β’ 1923, Γ’ 1927, Δ’ 1953):
-Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος: Στό Μοναστήρι ἦλθα τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1952, σέ
ἡλικία 55 ἐτῶν. Τόν ἑπόμενο χρόνο –συγκεκριμένα στίς 2 Σεπτεμβρίου 1953–
ἔγινε ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.
Ἡ Ἀνακομιδή –πού ἀποφασίσθηκε τό καλοκαίρι– ἔγινε ἀφοῦ σουρούπωσε. Θά
ἦταν 8 μέ 9, βραδάκι πιά. Δέν εἶχαμε ἠλεκτρικά· Μέ τά λούξ δουλεύαμε.
Ὅλοι, γύρω–τριγύρω, μέ ἀναμμένες λαμπάδες καί κεριά.
Στήν ἀρχή διαβάσθηκε ἡ Ἀκολουθία. Ἀφοῦ βγάλαμε τά ἅγια λείψανα, τά
τοποθετήσαμε σέ λεκάνες. Τά πλύναμε μέ ροδόσταμο καί ἄλλα ἀρώματα. Σέ
ὁρισμένα Λείψανα ἦταν τό ὕφασμα κολλημένο πάνω. Τά καθαρίσαμε. Κάναμε
Παννυχίδα καί τά τοποθετήσαμε στό Ναό γιά προσκύνημα. Ἡ εὐωδία πού
χυνόταν ὁλόγυρα, δέν γίνεται νά περιγραφεῖ! Τί πρᾶγμα ἦταν αὐτό,
καταπληκτικό!
Τά τοποθετήσαμε στήν μέση τοῦ Ναοῦ. Τήν Κάρα καί τά ὑπόλοιπα Λείψανα.
Βάλαμε καί τήν ἀρχιερατική μίτρα, τήν πατερίτσα καί τά δικηροτρίκηρα.
Περνοῦσε ὁ κόσμος καί ἀσπαζόταν μέ συγκίνηση. Ξέχασα νά σοῦ πῶ, ὅτι ὁ
Δεσπότης εἶπε σέ μένα καί στόν π. Ἀμφιλόχιο Μακρῆ νά φροντίσουμε γιά τόν
εὐτρεπισμό τῶν Λειψάνων.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/