Βίος τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Εὐθυμίου Ἱερομονάχου (Σταυρουδά)
Βίος, πολιτεία καὶ ἀγῶνες διὰ δόξαν τῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας τελεσθέντες
παρὰ τοῦ ὁσιολογιωτάτου καὶ μακαρίτου καὶ ἀοιδίμου Νικοδήμου Μοναχοῦ,
συγγραφέντες δὲ παρὰ τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ του Εὐθυμίου ἱερομονάχου.
Ἐπιμέλεια Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Νικοδήμου (Μπιλάλη), ἀπό τήν ἔκδοση τοῦ
Συλλόγου «Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης». Γιά τήν ἀντιγραφή δ. Παΐσιος
Παρασκευᾶς.
Λόγοι παρακινητικοὶ συγγραφῆς τοῦ Βίου.
Εὐθυμίου Ἱερομονάχου: Βίος τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ
Ἁγιορείτου 1. Οὔτε δίκαιον εἶναι οὔτε συμφέρον κρίνεται ὁ φωτοειδὴς
βίος τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν νὰ κρύπτεται καὶ νὰ μένῃ διὰ πάντα κεκρυμμένος
ὑπὸ κάτω εἰς τὸν μόδιον τῆς σιωπῆς. Δίκαιον δὲν εἶναι, διατὶ ὁ κυρίως
καὶ καθ’ αὑτὸ μισθὸς καὶ πληρωμή τῆς ἀρετῆς δὲν εἶναι μάταια χρήματα,
ἀλλ’ εὐφημία καὶ ἒπαινος· «μισθὸς ἀρετῆς ἔπαινος»• ἔτζι ἀξιωματικῶς τὸ
εἶπεν ἕνας παλαιὸς σοφός. Ὅθεν καὶ συμβαίνει νὰ ἀδικῶνται ἐκ τῆς σιωπῆς
οἱ ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμψαντες μὲ τὸ νὰ ἀποστερῶνται ἀπὸ τὸν μισθὸν τους,
ὁποὺ εἶναι οι ἔπαινοι· καὶ ἐν ταὐτῷ ἐκ τῆς αὐτῆς σιωπῆς τῶν ἐπαίνων τὸ
κοινὸν τῆς Εκκλησίας ζημιοῦται τὰ μέγιστα· ὅτι φυσικὰ τὰ καλὰ ἔργα
κηρυττόμενα, φημιζόμενα, ἐκθειαζόμενα τὰς ψυχὰς τῶν ἀκουόντων
θερμαίνουσι καὶ εἰς μίμησιν ἐδικήν τους αὐτοὺς διεγείρουσι, ὡς ἐπαινετὰ
καὶ μιμήσεως ἄξια παραδείγματα, ἡ ὁποία μίμησις ἐκ τῆς σιωπῆς
ὁμολογουμένως δὲν γίνεται. Ταῦτα καλῶς ἑπιστάμενοι, τό τε δίκαιον, λέγω,
καὶ τὸ συμφέρον, οἱ ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὂρει ὁσιώτατοι πατέρες, οἱ κατὰ
Χριστὸν ἀδελφοὶ καί φίλτατοι καὶ οἰκειότατοι τοῦ ἐν μακαρίᾳ τῇ λήξει
γενομένου ὁσιολογιωτάτου Νικοδήμου, τοῦ κοινοῦ διδασκάλου καὶ φωστῆρος
γενομένου τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἑκκλησίας ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς γενεᾷ,
ἐπαρακάλεσαν τὸν διδάσκαλον κὺρ Ἀθανάσιον Πάριον εἰς τὴν Χίον ὄντα καὶ
ἔγραψεν βίον ἐγκωμιαστικὸν εἰς τὸν ὁσιολογιώτατον Νικόδημον.
