Πάντα ὅσα ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ Ἴδιος καί διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔδωσεν ἐντολήν νά κρατῶμεν καί κατ’ αὐτά νά ζῶμεν· πᾶν ὅ,τι παρέδωκεν εἰς τήν Ἐκκλησία Του, ἐν τῇ ὁποίᾳ κατοικεῖ διαρκῶς ὁ Ἴδιος μετά τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Του (πρβλ. Ματθ. 28, 19-20). «Αἱ παραδόσεις ἡμῶν» εἶναι ὅλη ἡ ἐν χάριτι ζωή μας ἐν Χριστῷ τῷ Θεῶ καί ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι· ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, ἡ ὁποία ἤρχισεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τῶν Ἀποστόλων, διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁλόκληρος ἡ ζωή μας αὐτή δεν εἶναι ἐξ ἡμῶν, ἀλλ’ ἀπό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,
τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ή ἀκριβέστερον: ὁλόκληρος ἡ ζωή μας αὐτή
εἶναι ἐκ τοῦ Πατρός δι’ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι… Οὕτω «αἱ παραδόσεις» μας
εἶναι ἡ νέα ζωή τῆς χάριτος ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, τό Ὁποῖον εἶναι ἡ ψυχή τῆς
Ἐκκλησίας, ἡ ζωή ἐν τῇ Αἰωνίᾳ Ἀληθείᾳ τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ Αἰωνίᾳ Δικαιοσύνη
τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ Αἰωνίᾳ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ Αἰωνίᾳ Ζωή τοῦ Θεοῦ.
Ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος δέν δημιουργεῖ τίποτε, οὔτε δύναται να δημιουργήση τήν
Αἰωνίαν Ἀλήθειαν, τήν Αἰωνίαν Δικαιοσύνην, τήν Αἰωνίαν Ἀγάπην, την
Αἰωνίαν Ζωήν, ἀλλά πάντα ταῦτα δύναται νά οἰκειοποιηθῆ, νά δεχθῆ, νά
μεταβάλη εἰς ἰδικά του. Ἐν τῷ Χριστῷ καί τη Ἐκκλησία Του ὅλα
αὐτάδίδονται διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τόν ἄνθρωπον,
δίδονται καί «παραδίδονται». Ἀπό τον ἄνθρωπον ἀπαιτεῖται τό νά δεχθῆ
«τάς παραδόσεις» αὐτάς καί να ζῆ κατ’ αὐτάς…
