... Άρτος επιούσιος εἶναι [ἐπίσης] τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου, ὅπερ τοσοῦτον διαφέρει ἀπὸ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὅσον ὁ ἥλιος ἀπὸ τὴν ἀκτῖνα. Εἰς τὴν Θείαν Μετάληψιν ὅλος ὁ Θεάνθρωπος ῞Ηλιος ἐμβαίνει καὶ συγκιρνᾶται καὶ ζυμώνεται μὲ ὅλον τὸν ἄνθρωπον, ὁ ῾Οποῖος φωτίζει, λαμπρύνει καὶ ἁγιάζει ὅλας τὰς ψυχικὰς καὶ σωματικὰς δυνάμεις καὶ αἰσθήσεις τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν μεταπλάττει ἀπὸ τὴν φθορὰν εἰς τὴν ἀφθαρσίαν. Διὰ τοῦτο κυρίως καὶ κατ᾿ ἐξαίρετον λόγον λέγε- ται ῎Αρτος ᾿Επιούσιος ἡ Θεία Κοινωνία τοῦ παναχράντου Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ συντηρεῖ καὶ συγκρατεῖ τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς καὶ τὴν δυναμώνει εἰς τὸ ποιεῖν τὰς δεσποτικὰς ἐντολὰς καὶ πᾶσαν ἄλλην ἀρετήν. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ τροφὴ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, καθὼς λέγει ὁ Κύριός μας· «῾Η Σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ Αἷμα μου ἀληθῶς ἐστι πόσις» (᾿Ιωάν. στ´ 55)· ἤγουν, ἡ σάρξ μου εἶναι ἀληθινὸν φαγητὸν καὶ τὸ αἷμα μου εἶναι ἀληθινὸν ποτόν...
᾿Αλλ᾿ ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς μὲν ὁ κοινὸς ἄρτος καταχρηστικῶς λέγεται ἐπιούσιος καὶ ὄχι κυρίως, διότι δυ ναμώνει μόνον τὸ σῶμα καὶ ὄχι τὴν ψυχήν, κυρίως δὲ καὶ καθολικὰ ῎Αρτος ᾿Επιούσιος λέγεται τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου μας καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, διότι δυναμώνουσι τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καθὼς τὸ τοιοῦτον εἰς πολλοὺς ἔγινε κατὰ καιρούς, ὡς ὁ Προφήτης Μωϋσῆς, ὅστις τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ νύκτας ἐνήστευσε χωρὶς νὰ φάγῃ τροφὴν σωματικήν· ὁμοίως καὶ ὁ Προφήτης ᾿Ηλίας ἡμέρας τεσσαράκοντα· εἰς δὲ τὴν νέαν χάριν πλεῖστοι ῞Αγιοι καὶ πολλαῖς φοραῖς μὲ μόνον τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ῾Αγίαν Κοινωνίαν ἔζων χωρὶς τροφὴν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας, διὰ τοῦτο ἡμεῖς ὅσοι ἠξιώθημεν νὰ λάβωμεν τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν διὰ μέσου τοῦ θείου Βαπτίσματος, εἶναι ἀνάγκη νὰ τρώγωμεν συνεχῶς καὶ μὲ θερμὴν ἀγάπην καὶ συντετριμμένην καρδίαν τὴν πνευματικὴν αὐτὴν τροφήν, διὰ νὰ ζῶμεν ζωὴν πνευματικὴν καὶ νὰ φυλαττώμεθα ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὸ φαρμάκι τοῦ νοητοῦ ὄφεως διαβόλου.
