Ήταν καλοκαίρι, πλήθος προσκυνητών είχε κατακλείση το καθολικόν της Μονής μας και συνωστίζοντο ποιος θα προσκυνήσει την θαυματουργό εικόνα, την αναβλύζουσα Άγιον Μύρον.
Ανάμεσα τους ένας άνδρας παρακολουθούσε τα πάντα με μεγάλην περιέργειαν,
χωρίς να κάμει ούτε το σημείον του σταυρού, χωρίς ούτε να προσκυνήση,
ούτε τίποτα, ο άνθρωπος αυτός ήταν στρατιωτικός.
Έφυγε αφού εσωτερικά έκαμε την διαπίστωσιν ότι το Άγιο Μύρο δεν είναι της Παναγίας αλλά ανθρώπινον κατασκεύασμα.
Το βράδυ εκείνο που γύρισε στο σπίτι του βλέπει ένα παράδοξο όραμα.
