Ὁμιλία στό Ἰάσιο Ρουμανίας, τήν 13η Νοεμβρίου 2016.
Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μολδαβίας κ. Θεοφάνη πού μέ
προσκάλεσε σέ αὐτό τό πνευματικό συμπόσιο γιά νά μιλήσουμε γιά μιά
μεγάλη σύγχρονη πατερική μορφή, τόν Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ, ὁ ὁποῖος
ἔζησε καί ἐξέφρασε τήν πατερική παράδοση μέ τήν
ἀσκητική, ἡσυχαστική καί ἐμπειρική θεολογία καί σέ μερικά σημεῖα τήν
παρουσίασε μέ σύγχρονους ὅρους, πού διαφέρουν ἀπό τόν τρόπο πού τούς
χρησιμοποιοῦν οἱ σύγχρονοι μεταπατερικοί θεολόγοι. Γνωρίζω τήν θεολογική
εὐαισθησία καί τήν ποιμαντική ἀγωνία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου σας, γι’ αὐτό καί ἐκτιμῶ τήν προσπάθειά του αὐτή.
Εἰσαγωγικά πρέπει νά πῶ ὅτι μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά ἔχω Γέροντα τόν
Μητροπολίτη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Καλλίνικο, μέ τόν ὁποῖο
παρέμεινα στήν Μητρόπολη δεκαπέντε χρόνια καί ἀπό τόν ὁποῖο παρέλαβα τήν
ἡσυχαστική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ὀρθόδοξη ποιμαντική πείρα καί
ἀπό τόν ὁποῖο ἔλαβα τήν Χάρη τῆς ἱερωσύνης.
Ἦταν ἕνας θαυμαστός Ἱεράρχης μέ ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους,
μέ καθαρότητα βίου καί θεολογική παιδεία, μέ ἱεραποστολικό ζῆλο καί
ὁσιακό τέλος. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὅταν τόν συνάντησε γιά πρώτη φορά εἶπε,
κατά τήν μαρτυρία ἑνός ὑποτακτικοῦ του, τοῦ ἱερομονάχου π. Παϊσίου:
«Πρώτη φορά βλέπω τέτοιον Δεσπότη! Μέχρι τώρα δέν ἔχω δεῖ σάν τόν
Καλλίνικο». Καί ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι, πλησιάζοντας πρός τό τέλος τῆς ζωῆς
του, ἔλεγε: «Ἐλπίζω νά μέ συνοδεύη τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ», ὁ ἅγιος Παΐσιος
εἶπε: «Ὄχι ἁπλῶς τόν συνοδεύει, ἀλλά τόν καταδιώκει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ».
Θεράπευσε δαιμονισμένους ὅσο ζοῦσε, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του
ἐπετέλεσε θαυματουργικές ἐπεμβάσεις. (Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος
ἀπεφάσισε τήν ἁγιοκατάταξή του, καί ἐστάλη ἡ ἀπόφαση αὐτή στό
Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά τήν τελική πράξη ἁγιοκατατάξεως).
Αὐτά πού μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας Σωφρόνιος, κατά τήν πρώτη συνάντησή μας τόν
Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1976, τά προσέλαβα ἐμπειρικά. Τά εἶχα διαβάσει
προηγουμένως στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, [...]. Στόν Γέροντα Σωφρόνιο
βρῆκα ἕναν ζωντανό ὀργανισμό.
Ὁ μακαριστός Γέροντάς μου εἶχε γνήσιο ὀρθόδοξο φρόνημα καί διακατεχόταν
ἀπό τήν ἀτμόσφαιρα τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας. Δέν μέ δέσμευσε
πνευματικά, δέν ἤθελε νά μέ κάνη ὀπαδό, ἀλλά μαθητή τοῦ Χριστοῦ.
