Θέλω
καί κάτι επί πλέον νά επισημάνω γιά τήν Θεία Λειτουργία, γιά τή στιγμή
του «Άξιον εστι». Εκείνη τήν ώρα νά προσέχουμε τον λογισμό μας και νά
σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ο Θεός. Εκείνη τήν ώρα
αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μας ενισχύει. Εκείνη την ώρα
επισκιάζει η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Η δέ Παναγία όλα τα εξορκίζει
είτε πειρασμό είτε αρρώστια. Στο «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου» νά
σταυρώνουμε τον νου μας, όπου πονάμε καί νά μνημονεύουμε ονόματα
αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων καί όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη.
Τήν ώρα πού εύχεται ο ιερεύς καί λέει:
«Μνήσθητι
Κύριε... ζώντων καί τεθνεώτων» νά γονατίζουμε, αν μπορούμε -καί οι
εκκλησιαστικές- καί νά προσευχώμαστε γιά όλους τούς ανθρώπους.
