"Ἐμπειρικὴ Δογματική της Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὶς προφορικὲς παραδόσεις τοῦ π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄.
Τοῦ σέβ. Μητρ. Ναυπάκτου Ἰεροθέου
Ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ καὶ
κοινωνία Θεώσεως εἶναι μυστήριο καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου μέσα σὲ αὐτὴν
εἶναι μέθεξη τοῦ μυστηρίου τῆς Θεώσεως. Ἔτσι, ὅ,τι γίνεται μέσα στὴν
Ἐκκλησία εἶναι μυστήριο, ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ προσευχή, ἀφοῦ ἡ νοερὰ
προσευχὴ εἶναι ἔνδειξη ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει φθάσει στὸν φωτισμὸ τοῦ νοῦ,
βιώνει τὴν φωτιστικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ.
Γενικά, ὅπως εἴδαμε προηγουμένως, ὁ
πιστὸς Χριστιανὸς διὰ τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς Θεώσεως,
μετέχει τῆς καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καὶ θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ, καὶ
αὐτὸ εἶναι μέθεξη τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας.
«Ἡ θέωση εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν μυστήριο
τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριο. Καὶ ὁ φωτισμὸς εἶναι ἡ ἔκφανση
τοῦ μυστηρίου τῆς Θεώσεως. Διότι θέωση εἶναι αὐτὴ ἡ Πεντηκοστή, ὅπως ἡ
θέωση ἔχει φανεῖ κατὰ τὴν....
τελική της φάση. Ὁπότε, ὅταν λέμε θέωση,
ἐννοοῦμε τὴν Πεντηκοστή, ἡ ὁποία Πεντηκοστὴ εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν
μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας».
«Ὅταν φθάσει ὁ ἄνθρωπος στὸ στάδιο τοῦ
"γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ", αὐτὸ σημαίνει ὅτι βρίσκεται
στὸ στάδιο τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς Θεώσεως».
