Ο
μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης (†1959), προσπαθώντας να
στήρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής
στους γονείς του,διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός:
Έτυχε
κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα,
γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα
Γέροντα τυφλό. Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός
από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός:
- Από πού είσαι;
Και αυτός ήταν χωριανός του.
Και αυτός ήταν χωριανός του.
Λοιπόν
δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε - για τον
πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του
και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό,
λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.
Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.
- Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω!
