Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου
Ἀλλά καί ὁ πιστός ἀγωνιζόμενος χριστιανός, πού βιώνει ἀπλανῶς τήν ἐνέργεια
τῆς Νοερᾶς καρδιακῆς προσευχῆς, τήν ἀπόλυτη προσοχή καί τήν νῆψι,
καθίσταται ὅλος Φῶς! Ἐλλάμπεται ὑπό τοῦ ἁγίου Πνεύματος! Εἰσέρχεται στόν
Γνόφον τοῦ Θεοῦ! Γίνεται μέτοχος τοῦ θαβωρείου Φωτός! Ἵσταται μετά
παρρησίας στήν εἴσοδο τοῦ οὐρανίου θυσιαστηρίου τοῦ Πατρός τῶν φώτων καί
δύναται ἐπί τοῦ ἀσφαλοῦς νά δυσωπήση Αὐτόν ὑπέρ μυριάδων ἀνθρώπων!
Γιά παράδειγμα θά ἀναφέρουμε τούς τρεῖς Πατέρας, πού ἀναφέρονται στήν “Βίβλο Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου” τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
Στήν
εἰσαγωγή τοῦ βιβλίου γίνεται λόγος γιά τρεῖς καταπληκτικούς ἁγίους, πού
ἦσαν καί οἱ τρεῖς τους ἄνδρες ὅσιοι, θεοφόροι καί τέλειοι, μέ πλήρη
ψυχοσωματική καθαρότητα, μέ διάκρισι καί θεοφορία, θεόπτες καί
θαυματουργοί, καί μέ τοιούτους πνευματικούς ἀσκητικούς ἀγῶνας, ὥστε πρό
πολλοῦ εἶχαν ὑπερβῆ τά συνήθη μέτρα ἀγιότητος.
