Μέχρι την τελευταία του πνοή ο άγιος Σεραφείμ, ο φιλόστοργος αυτός
γέροντας της Βύριτσα (1866–1949), στάθηκε με απέραντη αγάπη στον
άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο. Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου έβλεπε καθαρά και ακατάπαυστα τον «ελάχιστο αδελφό του Ιησού» (πρβλ.
Ματθ. 25, 40 και 45), σύμφωνα και με τον περίφημο λόγο του αββά Απολλώ:
«Είδες τον αδελφό σου, είδες τον Κύριο και τον Θεό
σου» (βλ. «Το Γεροντικόν», εκδ. «Αστήρ», 1970, σελ. 20-21). Όλοι οι
«κοπιώντες και πεφορτισμένοι» (πρβλ. Ματθ. 11, 28) έβρισκαν κοντά του
ανάπαυση. Για όλους είχε έτοιμο τον καλό, τον παρηγορητικό και
παραμυθητικό λόγο. Άλλοι έβρισκαν απάντηση στα δυσεπίλυτα προβλήματά
τους. Σ’ άλλους άνοιγε δρόμους, εκεί που τα πάντα ήταν κλειστά. Σ’
άλλους, με τη χάρη του Θεού, προέβλεπε τη μελλοντική τους πορεία και
τους νουθετούσε κατάλληλα. Άλλοι έβρισκαν τη γιατρειά από ανίατες
αρρώστιες. Άλλους τους βοηθούσε να βρουν σπίτι, γιατί υπήρχε τότε
τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα και οι άνθρωποι έφταναν σε απόγνωση. Ο
κατάλογος των ευεργετημένων από το γέροντα είναι μακρύς. Οι επόμενες
μαρτυρίες προέρχονται απ’ αυτή την τελευταία περίοδο της ζωής του.
Η Λιουμπώφ Νικολάγιεβνα Σπυριντόβνα κληρονόμησε από τον π. Σεραφείμ τη
βαθιά πίστη και την αγάπη στον Θεό. Για χρόνια διακονούσε στη Λαύρα του
Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι και, σαν μια άλλη Προφήτιδα Άννα, «δεν
απομακρυνόταν από το ναό, λατρεύοντας το Θεό με νηστείες και δεήσεις,
νύχτα και μέρα» (Λουκ. 2, 37). Όλοι εκεί τη γνωρίζουν και την αγαπούν.
Χαίρονται να την ακούνε να μιλάει και με πολλή ταπείνωση να
επαναλαμβάνει:
–Δεν κρίνω ποτέ κανένα! Θεός φυλάξοι! Εγώ η ίδια είμαι τόσο χάλια, τόσο χάλια!
Οι μαρτυρίες που μας καταθέτει για τον στάρετς Σεραφείμ, τόσο αυτή η
ίδια όσο και πολλοί άλλοι στη θέση της, είναι πολύ σημαντικές και τα
περιστατικά εξίσου πολύ συγκλονιστικά:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
