Βλέπουμε μέσα στο Άγιον Όρος, στα λεγόμενα Καρούλια, που στο παρελθόν
είχε πολλούς Ρώσους ασκητές εκεί, οι σπηλιές τους είναι σαν φωλιές
πουλιών στα απόκρημνα βράχια. Που λες, μα πώς μένουν εκεί και πώς
κυκλοφορούν ο ένας στον άλλο.
Όλα αυτά κατορθώνονται μόνο με τη Χάρη του Θεού, με τίποτε άλλο. Ποιος
μπορεί τώρα ν’ αφήσει γονείς, ν’ αφήσει νιάτα, τόσα και τόσα πράγματα
που τα χαίρονται οι άνθρωποι στον κόσμο και να πάει να κλειστεί μέσα στο
Όρος, μέσα στον κόπο, μέσα στον μόχθο;
Εγκαταλείποντας το θέλημά του, την ελευθερία, που
είναι το βασίλειο του ανθρώπου; Να σκύψει το κεφάλι στην υποταγή και ν’
αγρυπνά τη νύχτα και να νηστεύει και να μοχθεί για όλη τη ζωή του; Γιατί
τα κάνει όλα αυτά; Για ποιο λόγο; Για τον λόγο της σωτηρίας, ότι θέλει
να υπηρετήσει τον Θεό, να φθάσει στην αγιότητα, να σώσει την ψυχή του,
να σώσει τους γονείς του, να σώσει τους συγγενείς, να σώσει τον κόσμο.
Δεν θα το κατάφερνε κανείς αυτό αν δεν ήταν θέλημα του Θεού και δεν
βοηθούσε η Χάρις του Κυρίου. Γι’ αυτό εμείς πιστεύουμε απόλυτα και
αμετάκλητα ότι όχι με τη δική μας δύναμη, κάθε άλλο, αλλά μόνο με τη
Χάρη του Θεού στεκόμεθα, όπως στεκόμεθα. Γι’ αυτό και δεν μας απασχολεί,
Χάριτι Θεού, ο κόσμος. Εμείς κλεινόμαστε στο μοναστήρι, στο κελλί και
είμαστε ευτυχείς. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τη δική μας ευτυχία. Κι
όταν μας επισκεφθεί η Χάρις του Θεού, όταν έρθει το Άγιο Πνεύμα και
επιφοιτήσει, τότε ο άνθρωπος γίνεται εκτός εαυτού.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
