Πραξ. 4,23 Ἀπολυθέντες δὲ
ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα
πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ
πρεσβύτεροι εἶπον.
Πραξ. 4,23 Οταν δε οι Απόστολοι απελύθησαν, ήλθαν στους άλλους
πιστούς, με τους οποίους στενότατα, ως αδελφοί της αυτής πνευματικής
οικογενείας, συνεδέοντο και τους ανήγγειλαν όσα οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι
είχαν είπει εις αυτούς.
Πραξ. 4,24 οἱ δὲ ἀκούσαντες
ὁμοθυμαδὸν ἦραν φωνὴν πρὸς τὸν Θεὸν
καὶ εἶπον· Δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν
καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ
ἐν αὐτοῖς,
Πραξ. 4,24 Εκείνοι δε, όταν ήκουσαν, με μια ψυχή και με μια
καρδιά ύψωσαν φωνήν προς τον Θεόν και είπαν· “Δεσποτα, συ, ο οποίος έκαμες τον
ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και όλα όσα υπάρχουν εις αυτά,
Πραξ. 4,25 ὁ διὰ
στόματος Δαυΐδ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη
καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;
Πραξ. 4,25 συ, που με το στόμα του δούλου σου Δαυίδ είπες· Διατί
εφρύαξαν τα έθνη οι δε λαοί κατέστρωσαν καλομελετημένα, μάταια όμως και
ανωφελη, πονηρά σχέδια;
Πραξ. 4,26 παρέστησαν οἱ
βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν
ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ
κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ.
Πραξ. 4,26 Παρετάχθησαν εις πολεμικήν παράταξιν οι βασιλείς της
γης και εμαζεύθηκαν στον ίδιον τόπον όλοι οι άρχοντες εναντίον Κυρίου του Θεού
και εναντίον του Μεσσίου, τον οποίον ο Θεός έχρισε βασιλέα, προφήτην και
αρχιερέα.
Πραξ. 4,27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿
ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν,
ὃν ἔχρισας, Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν
ἔθνεσι καὶ λαοῖς Ἰσραήλ,
Πραξ. 4,27 Διότι, πράγματι, Κυριε, εμαζεύθηκαν όλοι αυτοί
εναντίον του αγίου παιδός σου Ιησού, τον οποίον συ έστειλες και έχρισες Σωτήρα,
ο Ηρώδης και ο Ποντιος Πιλάτος μαζή με τα ειδωλολατρικά έθνη και με τας φυλάς
του Ισραήλ,
Πραξ. 4,28 ποιῆσαι ὅσα ἡ
χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι.
Πραξ. 4,28 δια να πράξουν όχι όλα όσα αυτοί εν τη πονηρία των
ήθελαν, αλλά όσα η παντοδύναμος δεξιά σου και η πάνσοφος ιδική σου θέλησις είχε
προορίσει να γίνουν.
Πραξ. 4,29 καὶ τὰ νῦν,
Κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν,
καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παῤῥησίας
πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου
Πραξ. 4,29 Και τώρα, Κυριε, ρίξε το βλέμμα σου εις τας απειλάς
των, με τας οποίας μας φοβερίζουν και δώσε στους δούλους σου δύναμιν και
φωτισμόν να λαλούν με κάθε παρρησίαν και να κηρύττουν το θέλημά σου,
Πραξ. 4,30 ἐν τῷ τὴν
χεῖρά σου ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα
καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου
παιδός σου Ἰησοῦ.
Πραξ. 4,30 καθ' ον χρόνον συ θα απλώνης το χέρι σου εις
θαυματουργικήν θεραπείαν και θα γίνωνται με την επίκλησιν του ονόματος του
αγίου παιδός σου Ιησού καταπληκτικά και αποδεικτικά σημεία και θαύματα”.
Πραξ. 4,31 καὶ δεηθέντων αὐτῶν
ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν
ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ
Θεοῦ μετὰ παῤῥησίας.
Πραξ. 4,31 Και όταν αυτοί έτσι παρεκάλεσαν τον Θεόν, εσείσθη ο
τόπος, στον οποίον ήσαν συγκεντρωμένοι, και έλαβαν πλουσίως όλοι Αγιον Πνεύμα,
διεποτίσθησαν από αυτό και εκήρυτταν τον λόγον του Θεού με θάρρος.
Ιω. 5,24 ἀμὴν ἀμὴν
λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ
πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς
κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ
θανάτου εἰς τὴν ζωήν.
Ιω. 5,24 Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος ο οποίος ακούει την
διδασκαλίαν μου και πιστεύει στον Πατέρα, που με έστειλε, αυτός έχει κερδήσει
την αιώνιον ζωήν και δεν θα περάση από δίκην και κρίσιν, αλλά έχει μεταβή πλέον
από τον πνευματικόν θάνατον της αμαρτίας εις την αιώνιον ζωήν.
Ιω. 5,25 ἀμὴν ἀμὴν
λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν,
ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ
υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες
ζήσονται·
Ιω. 5,25 Αληθώς σας λέγω, ότι έρχεται ώρα, και η ώρα αυτή
είναι τώρα, που οι νεκροί πνευματικώς άνθρωποι θα ακούσουν την διδασκαλίαν του
Υιού του θεού και όσοι θα την ακούσουν και θα την δεχθούν, θα ζήσουν εις αιώνας
αιώνων πλησίον του Θεού.
Ιω. 5 ,26 ὥσπερ γὰρ
ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως
ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ·
Ιω. 5,26 Διότι όπως ο Πατήρ έχει αιωνίως ζωήν μέσα του και
είναι η ζωή και η πηγή της ζωής, έτσι έδωκε και στον Υιόν του, που έγινε
άνθρωπος, και αυτό το μοναδικόν μέσα εις όλην την άλλην δημιουργίαν προσόν, να
έχη ζωήν μέσα του και να μεταδίδη ζωήν στους άλλους.
Ιω. 5,27 καὶ ἐξουσίαν
ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς
ἀνθρώπου ἐστί.
Ιω. 5,27 Και του έδωκε ακόμη την εξουσίαν να κρίνη και να
δικάζη τους ανθρώπους. Διότι αυτός ο μονογενής υιός του έλαβε σάρκα και έγινε
άνθρωπος.
Ιω. 5,28 μὴ θαυμάζετε
τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ
ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ,
Ιω. 5,28 Μη θαυμάζετε δι' αυτό που σας είπα. Θα συμβούν
και άλλα πολύ περισσότερον αξιοθαύμαστα, διότι έρχεται ώρα, που όλοι οι νεκροί,
οι οποίοι ευρίσκονται θαμμένοι εις τα μνημεία, θα ακούσουν την φωνήν του Θεού.
Ιω. 5,29 καὶ ἐκπορεύσονται
οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς,
οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν
κρίσεως.
Ιω. 5,29 Και θα αναστηθούν και θα βγουν από τα μνημεία·
και όσοι μεν κατά την επίγειον ζωήν των έπραξαν τα αγαθά, θα αναστηθούν δια να
απολαύσουν την αιωνίαν και μακαρίαν ζωήν. Οσοι όμως έπραξαν τα κακά, θα
αναστηθούν, δια να κριθούν και καταδικασθούν.
Ιω. 5,30 οὐ δύναμαι ἐγὼ
ποιεῖν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ οὐδέν. καθὼς ἀκούω
κρίνω, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν·
ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ
τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός.
Ιω. 5,30 Εγώ θα είμαι ο κριτής των, αλλά εγώ δεν ημπορώ
να πράττω τίποτε από τον εαυτόν μου, το οποίον να μη το θέλη ο Πατήρ. Απόλυτος
αρμονία υπάρχει μεταξύ εμού και του Πατρός. Δι' αυτό, καθώς ακούω από τον
Πατέρα, κρίνω, και η κρίσις μου είναι πάντοτε δικαία. Διότι εγώ δεν ζητώ να
κάμνω το θέλημά μου, αλλά το θέλημα του Πατρός, που με έστειλεν στον κόσμον.
