Του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου
Είχε περάσει ένα εξάμηνο από την κοίμησή του και την ταφή του. Και ετέθη
το ζήτημα: Να του φτιάξουν τον τάφο «όπως έπρεπε». Με μάρμαρα.
Αλλά η ηγουμένη του μοναστηριού, η Γερόντισσα Ξένη, δεν δεχόταν. Έκανε την σκέψη:
Αυτό ήταν φυσικό. Και γ ι’ αυτό επέμενε. Χωρίς να λέγει το «γιατί».
Και να, εμφανίζεται ο άγιος Νεκτάριος σε μία μοναχή, αδελφή της Μονής, και αρχίζει η συζήτηση:
— Τί κάνεις, τέκνον;
— Δι’ εύχων Σας, καλά, πάτερ!
http://hristospanagia3.blogspot.gr/