Σήμερα
μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ θά ἀναλύσουμε ἕνα θέμα σχετικό
μέ τήν ὕπαρξή μας, μέ τόν ἄνθρωπο καί
τό τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Πολλοί τά
ἀνφέρουν ὡς ὑπαρξιακά προβλήματα ἤ
ὑπαρξιακές ἀναζητήσεις.
Κάποια
στιγμή στήν ζωή του ὁ κάθε ἄνθρωπος
ἀναρωτιέται: - Ποιός εἶμαι; -Ἀπό ποῦ
ἦρθα; - Ποιός εἶναι ὁ προορισμός μου;
- Ποῦ πηγαίνω; - Γιατί ὑπάρχω; Αὐτά εἶναι
καίρια ἐρωτήματα κι, ἄν κανείς δέν τά
ἔχει ἀπαντήσει, δέν βρίσκει νόημα στήν
ζωή του, δέν ἔχει ἔννοια ἡ ζωή του.
Ἔλεγαν κάποιοι σύγχρονοι φιλόσοφοι
ὅτι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν αὐτό
τό πρόβλημα: δέν βρίσκουν δηλαδή νόημα
στήν ζωή τους, δέν ξέρουν γιατί ζοῦν.
Ἀναζητοῦν ἕνα νόημα καί ἄλλος προσπαθεῖ
νά γεμίσει τήν ζωή του ἀσχολούμενος μέ
κοινωφελεῖς ὀργανώσεις, ἄλλος ἀσχολεῖται
μέ τά καλλιτεχνικά, τήν λογοτεχνία, τόν
ἀθλητισμό κ.λ.π. ἄλλος μέ ἕνα χόμπυ πού
τάχα θά τόν γεμίσει, προσπαθώντας νά
καλύψει τό ὑπαρξιακό του κενό. Τελικά
ὅλα αὐτά, ἄν ρωτήσουμε αὐτούς πού τά
ἐξασκοῦν, θά μᾶς ποῦν ὅτι εἶναι
ἀνεπαρκῆ. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος παραμένει
στόν ἑαυτό του, στό ἐγώ του, παραμένει
μόνος του καί δέν παίρνει ἀπάντηση στό
ἐρώτημα τοῦ «ποιός εἶναι», γιατί αὐτή
ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἀπό τόν Θεό.
